Bruno Kirby – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bruno Kirby
ilustracja
Imię i nazwisko

Bruno Giovanni Quidaciolu Jr.

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1949
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 2006
Los Angeles

Zawód

aktor, aktor głosowy, komik

Współmałżonek

Lynn Sellers
(2003–2006; jego śmierć)

Lata aktywności

1971–2006

Bruno Kirby, właściwie Bruno Giovanni Quidaciolu Jr. (ur. 28 kwietnia 1949 w Nowym Jorku, zm. 14 sierpnia 2006 w Los Angeles) – amerykański aktor charakterystyczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako jeden z synów Lucille Garibaldi i aktora Bruce’a Kirby’ego, wł. Bruno Giovanni Quidaciolu Sr. (1925–2021)[1][2]. Miał brata Johna, który został trenerem aktorstwa. Dorastał w nowojorskiej dzielnicy Hell’s Kitchen, gdzie jego ojciec zabrał go do obejrzenia filmów na 42 ulicy i na zajęcia aktorskie w Actors Studio prowadzone przez Lee Strasberga[3]. W 1967 jego rodzina przeniosła się do stanu Kalifornia. Pracował jako bileter w Radio City Music Hall.

Idąc w ślady ojca, po latach zaczął występować przed kamerą. Na ekranie zadebiutował jako Les w dramacie Młodzi absolwenci (The Young Graduates, 1971) u boku Dennisa Christophera. Występował jako Herbie Constadine w serialu ABC Pokój 222 (Room 222, 1969-1973). Pierwsze większe sukcesy przyszły wraz z rolą w sitcomie ABC Super (The Super, 1972), gdzie zagrał syna głównego bohatera. Znalazł się w obsadzie legendarnego dramatu kryminalnego Francisa Forda Coppoli Ojciec chrzestny II (The Godfather: Part II, 1974) i potem w miniserialu Saga rodu ojca chrzestnego (The Godfather Saga, 1977) jako młody Peter Clemenza, jeden z członków mafijnego klanu Corleone.

Pojawił się w dramatach: Na granicy (Borderline, 1980) z Charlesem Bronsonem, Ptasiek (Birdy, 1984), Uśpieni (Sleepers, 1996) jako ojciec Shakesa i Donnie Brasco (1997). Jednak widzowie najlepiej zapamiętali jego kreacje z komedii: Good Morning, Vietnam (1987), Nie jesteśmy aniołami (We're No Angels, 1989) u boku Roberta De Niro, Kiedy Harry poznał Sally (When Harry Met Sally..., 1989) z Meg Ryan, Nowicjusz (The Freshman, 1990), Oto Spinal Tap (This is Spinal Tap, 1984), Modern Romance (1981) i Sułtani westernu (City Slickers, 1991)[4].

W 1991 zastąpił Kevina Spaceya i zadebiutował na scenie Broadwayu w roli mizernego gangstera Louiego w przedstawieniu Neila Simona Zagubiony w Yonkers (Lost in Yonkers)[5] z Mercedes Ruehl.

Zmarł wieku 57 lat w wyniku komplikacji związanych z białaczką.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 poślubił aktorkę Lynn Sellers.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mike Barnes: Bruce Kirby, Veteran Character Actor and 'Columbo' Cop, Dies at 95. „The Hollywood Reporter”, 26 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).
  2. Bruno Kirby Biography (1949-). Film Reference. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).
  3. Sandra Brennan: Bruno Kirby Biography. AllMovie. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).
  4. Bruno Kirby. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).
  5. Bruno Kirby. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]