Brunon Lechowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Brunon Lechowski

Bruno Lechowski (ok. 1924)
Imię i nazwisko	Brunon Bronisław Lechowski
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1887 Warszawa
Data i miejsce śmierci	16 października 1941 Rio de Janeiro
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu
Dziedzina sztuki	malarstwo, scenografia
Epoka	modernizm
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Brunon Bronisław Lechowski (ur. 4 kwietnia 1887 w Warszawie, zm. 16 października 1941 w Rio de Janeiro) – polski malarz i scenograf.

Początkowo uczył się gry na skrzypcach, ale ostatecznie podjął studia w kijowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Naukę malarstwa kontynuował w Akademii w Petersburgu^[1], w Warszawie i Paryżu^[2]. Po powrocie do Warszawy, został wykładowcą w Szkole Sztuk Pięknych.

Od ok. 1911 wystawiał swoje obrazy w Petersburgu, Krakowie, Warszawie – m.in. w Salonie Artystycznym Feliksa Richlinga i Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Był autorem scenografii do przedstawień teatralnych i filmów^[2][3]. Współpracował m.in. z kijowskim Teatrem Studya Stanisławy Wysockiej (sezon 1916/1917), teatrem łódzkim (sezon 1918/1919) oraz warszawskimi teatrami Reduta (sezony 1919/1920 i 1920/1921) i Stołecznym (sezon 1919/1920)^[3]. Zaprojektował dekoracje do polskich filmów Lokaj (1919), Blanc et noir (1919), Za trzy spojrzenia (1922) i Krzyk w nocy (1922)^[2][3].

Jesienią 1924 ogłoszono, że zawarł zakład o 300 tys. zł., że odbędzie podróż dookoła świata utrzymując się po drodze samodzielnie oraz że w tym czasie będzie komunikować się wyłącznie w języku polskim^[4]. Po wyruszeniu odwiedził wiele krajów, ostatecznie osiadł na stałe w Brazylii^[1][2]. W 1931 na krótko powrócił do Polski, gdzie prezentował swoją twórczość powstałą na obczyźnie. Resztę życia spędził w Rio de Janeiro^[1]. Od 1931 należał do Nucleo Bernardelli, grupy artystycznej założonej przez malarzy modernistów.

Jego twórczość wyróżniała interesująca kolorystyka. Malował najczęściej obrazy o tematyce fantastycznej, jednak sławę zyskał jako pejzażysta^[2][3].

• Srebrny Krzyż Zasługi – 15 listopada 1938 „za zasługi na polu sztuki”^[5]

• 
  Pinheiro, lata 20. XX w.
• 
  Paisagem com Árvores, 1925
• 
  Praia de Copacabana, 1936
• 
  Rio de Janeiro, Capital da Beleza, 1939
• 
  Vaso com flores, przed 1941

• FredericoF. Morais FredericoF., Núcleo Bernardelli-Arte Brasileira nos Anos 30 e 40, Rio de Janeiro: Pinakotheke, 1982  (port.). Brak numerów stron w książce
• LauroL. Cavalcanti LauroL., Quando o Brasil era moderno: artes plásticas no Rio de Janeiro 1905-1960, Rio de Janeiro: Aeroplano, 2001  (port.). Brak numerów stron w książce