Bukowa Góra (Góry Świętokrzyskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Formacje skalne na szczycie Bukowej Góry | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość | 484 m n.p.m. |
Wybitność | 179 m |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
50°57′20″N 20°50′06″E/50,955556 20,835000 |
Bukowa Góra – najwyższy szczyt w Paśmie Klonowskim w Górach Świętokrzyskich. Składa się z dwóch wierzchołków, o wysokości 484 i 465 (Cerle) m n.p.m. Jest zbudowany z piaskowców dewońskich. Porośnięty lasem jodłowo-bukowym. Pod szczytem od strony północnej ciągnie się pasmo skałek piaskowcowych (pomnik przyrody nieożywionej) o wysokości ok. 5 metrów i szerokości ok. 6 metrów. Na zachodnim zboczu znajduje się kamieniołom. Na grzbiecie kapliczka wystawiona prawdopodobnie na grobie napoleońskiego żołnierza oraz mogiła partyzancka z 1943 r.
Przez górę przechodzi zielony szlak turystyczny ze Starachowic do Łącznej. Bukowa Góra jest punktem początkowym żółtego szlaku turystycznego prowadzącego do Barczy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Garus, Znakowane szlaki turystyczne woj. kieleckiego, Kielce 1983