Camille Souter – Wikipedia, wolna encyklopedia

Camille Souter HRHA^[a], właśc. Betty Pamela Holmes (ur. w 1929 w Northampton, zm. 3 marca 2023^[1]) – irlandzka malarka pochodzenia angielskiego, uhonorowana przez Aosdána tytułem Saoi (2009)^[2][3].

Urodzona w Anglii, we wczesnym dzieciństwie wraz z rodziną przeniosła się do Irlandii Wychowywała się w Glenageary, w pobliżu Dún Laoghaire-Rathdown^[4]. W 1948 wyjechała na studia do Londynu. Studiowała pielęgniarstwo w londyńskim szpitalu klinicznym Guy′s Hospital, gdzie zaraziła się gruźlicą^[5]. W czasie rekonwalescencji zaczęła malować, a po ukończeniu studiów pielęgnierskich zdecydowała się całkowicie poświęcić sztuce^[6]. W 1951 poślubiła Gordona Soutera, aktora teatru Old Vic, który nazywał ją Camille, nawiązując do chorej na gruźlicę bohaterki Damy kameliowej Alexandra Dumasa^[5].

W 1956 miała swoje pierwsze wystawy indywidualne w dublińskich restauracjach i londyńskich galeriach^[6]. Regularnie jeździła do Włoch na plenery malarskie^[7]. W 1958 uzyskała włoskie stypendium rządowe i przez rok pracowała we Włoszech^[6]. W 1959 zamieszkała na irlandzkiej wyspie Achill i zaczęła intensywnie eksperymentować z nietypowymi technikami malarskimi i materiałami takimi, jak emalia i ciekłe aluminium (London Again, 1958; Achill Rocks and Reflections, 1959)^[8]. W 1961 wyszła ponownie za mąż za rzeźbiarza Franka Morrisa, oboje osiedlili się na farmie w Calary Bog, w hrabstwie Wicklow^[6] i doczekali się pięcioro dzieci^[4]. Od początku lat osiemdziesiątych pracowała w Shannon Industrial Estate. Obecnie mieszka i pracuje w Dublinie, ale większość czasu spędza na wyspie Achill^[6].

Souter jest honorowym członkiem Royal Hibernian Academy i członkiem stowarzyszenia irlandzkich twórców Aosdána^[2]. 24 listopada 2009 Prezydent Irlandii Mary McAleese nadała jej prestiżowy tytuł Saoi^[2][3].

Wczesne prace Souter wykazują silny wpływ europejskiego taszyzmu i amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego, zwłaszcza linearnego stylu Jacka B. Yeatsa, Paula Klee i Jacksona Pollocka^[9] [6][4]. Jednak mimo ostrych zestawień kolorystycznych i niegeometrycznych przedstawień, opisowość jej tytułów wskazuje na zamierzony związek z otaczającą rzeczywistością^[9] [6].

W pierwszej połowie lat 60. Souter zaczęła odchodzić od ekspresyjności i eksperymentów z abstrakcją na rzecz wyciszonych barwnie olejnych pejzaży w stylu quasi-impresjonistycznym^[9] [6], kompozycji z graficznymi elementami figuratywnymi i ascetycznych martwych natur z przedmiotami codziennego użytku (Achill Inland, ok. 1960; Iron Gates, 1962; Pregnancy, 1963)^{[10] [2][11][3]}. Tematyka jej prac zmieniła się gwałtownie po śmierci jej drugiego męża w 1971. Swój ból i żałobę wyrażała malując rzeźnie, mięso, martwe ryby (Hanging Meat with Cow's Heart, 1972; Ray, 1976)^[6].

Artystka ma tendencję do malowania w seriach, m.in. Shannon series (ewokacja latania), Meat series, Circus series, cykl poświęcony wojnie w Zatoce Perskiej^[b]. Jej prace są zwykle niedużych rozmiarów, malowane techniką olejną na papierze.

Obrazy Souter są eksponowane we wszystkich czołowych galeriach sztuki irlandzkiej, m.in. w Irish Museum of Modern Art (Dublin), Hugh Lane Municipal Gallery of Modern Art (Dublin), Ulster Museum (Belfast), Crawford Municipal Gallery (Cork), Irish Arts Council (Dublin)^[6][7].

• 1973 Landscape Award na Oireachtas Exhibition
• 1975 Gainey Award (wspólnie z Patrickiem Collinsem)
• 1977 Grand Prix Interantional de l’Art Contemporain de Monte Carlo
• 1978 I nagroda na Claremorris Exhibition

• II Biennale de Paris (1961) – Souter reprezentowała Irlandię^[10] 
• Douglas Hyde Gallery, Dublin (1980) – indywidualna, retrospektywna
• Irish Exhibition of Living Art – zbiorowa
• Royal Hibernian Academy Annual – zbiorowa
• Independent Artists – zbiorowa
• Oireachtas Exhibition – zbiorowa

• Fintan Cullen: Visual Arts. W: The Oxford Handbook of Modern Irish History. Alvin Jackson (red.). 2014, s. 244. DOI: 10.1093/oxfordhb/9780199549344.001.0001. via Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954934-4. (ang.).
• J. R. Hill (red.): A New History of Ireland. T. Vol. VII: Ireland, 1921-84. Oxford: Oxford University Press, 2010, s. 609–610. via Questia. ISBN 978-0-19-959282-1. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

• Prace Camille Souter. [w:] Whyte’s [on-line]. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-22)]. (ang.).
• Prace Camille Souter. [w:] Artnet [on-line]. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-22)]. (ang.).
• Prace Camille Souter. [w:] Invaluable [on-line]. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-22)]. (ang.).