Cerkiew św. Włodzimierza w Wilnie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cerkiew św. Włodzimierza
cerkiew wojskowa
Ilustracja
Widok cerkwi sprzed I wojny światowej
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Wilno

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

wileńska i litewska

Wezwanie

św. Włodzimierza Wielkiego

Wspomnienie liturgiczne

15/28 lipca

Położenie na mapie Wilna
Mapa konturowa Wilna, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Włodzimierza”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Włodzimierza”
54°41′56,4288″N 25°19′15,9420″E/54,699008 25,321095

Cerkiew św. Włodzimierzacerkiew prawosławna w obrębie cmentarza wojskowego na Antokolu, obecnie zdewastowana i nieużytkowana.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew została ufundowana w 1904 przez inżyniera wojskowego, generał-majora Władimira Andriejewicza Bykowskiego, z przeznaczeniem na świątynię i rodzinny grobowiec. Wykonał on również projekt obiektu, zaś pracami budowlanymi kierował D. Bikner. Poświęcenie obiektu miało miejsce w następnym roku, zaś fundator uczynił opiekunem świątyni 3 pułk Kozaków Dońskich stacjonujący w Wilnie. Od 1910 obiekt był formalnie cerkwią wojskową. Krótko przed I wojną światową wymagał już remontu i został gruntownie odrestaurowany, zaś uroczyste nabożeństwo w odnowionej cerkwi odprawił z tej okazji metropolita wileński i litewski Tichon (Bieławin).

Cerkiew została zdewastowana po II wojnie światowej, kiedy władze stalinowskie odmówiły jej zarejestrowania jako czynnej świątyni. W 2004 została zabezpieczona przed zawaleniem się, jednak w dalszym ciągu nie jest czynna.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia była jednonawowa, wzniesiona na planie prostokąta, z dzwonnicą wzniesioną nad przedsionkiem i kopułą nad pomieszczeniem ołtarzowym. Na zachodniej ścianie cerkwi umieszczono cytaty z Ewangelii wg św. Jana. Jednorazowo w budynku mogło zmieścić się 200 osób.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6