Cerkiew Objawienia Pańskiego w Petersburgu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cerkiew Objawienia Pańskiego

Богоявленская церковь

nr rej. 7802731000[1]
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Petersburg
Miejscowość	Petersburg
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	petersburska
Wezwanie	Objawienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	6/19 stycznia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1891 Data zakończenia budowy 1899 Data poświęcenia 29 kwietnia 1899 Data zamknięcia 1935 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1991 Fundator Iwan Woronin
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Architekt Bronisław Prawdzik, Wasilij Kosiakow Świątynia • materiał bud. • wysokość • liczba wiernych • cegła 42 m 1400 osób Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 4 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 św. Jana Postnika, św. Mikołaja Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Petersburga Cerkiew Objawienia Pańskiego
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Objawienia Pańskiego
59°54′31,7″N 30°15′25,9″E/59,908806 30,257194
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Cerkiew Objawienia Pańskiego – prawosławna cerkiew w Petersburgu, w eparchii petersburskiej.

Cerkiew została wzniesiona w latach 1891–1899 jako wotum dziękczynne za uratowanie cara Aleksandra III i jego rodziny z katastrofy carskiego pociągu w Borkach pod Charkowem (wydarzenie to miało miejsce 17 marca 1888) oraz ocalenie carewicza Mikołaja z zamachu, jakiego dokonał na niego japoński policjant 29 kwietnia 1891. Fundatorem budynku był fabrykant Iwan Woronin, który postanowił urządzić w cerkwi rodzinne mauzoleum. Dzięki jego funduszom mogła zostać wzniesiona cerkiew murowana, a nie, jak pierwotnie planowano, budynek drewniany.

Projekt obiektu wykonali Bronisław Prawdzik i Wasilij Kosiakow, biorąc za wzór inną świątynię wzniesioną na pamiątkę ocalenia Aleksandra III – cerkiew Chrystusa Zbawiciela w Borkach. W 1897 obiekt był prawie ukończony. Mimo tego jego konsekracja odbyła się dopiero 29 kwietnia 1899. W obrzędzie wzięli udział metropolita petersburski i ładoski Antoni oraz ks. Iwan Siergijew. 18 lipca tego samego roku poświęcono drugi ołtarz św. Jana Postnika, patrona fundatora.

Budowa i wyposażenie cerkwi kosztowały 300 tys. rubli. Świątynia reprezentuje styl bizantyjsko-rosyjski, w szczególności naśladuje wygląd moskiewskich budynków sakralnych XVII w. Łączna wysokość obiektu, razem ze złoconą cebulastą kopułą wynosi 42 metry. Ponad wejściem do cerkwi wznosi się dzwonnica zwieńczona dachem namiotowym ze znacznie mniejszą kopułką z krzyżem. Jednorzędowy ikonostas we wnętrzu, nagrodzony medalem na Wystawie Światowej w Paryżu, powstał w fabryce M. Kuzniecowa w Niżnym Nowogrodzie. Ikony na potrzeby obiektu napisał M. Postnikow. Freski na ścianach cerkwi, przedstawiające sceny z życia Chrystusa wykonał Andriej Sławcow, który dla dokładnego oddania na nich pejzażu Palestyny specjalnie podróżował w malowane miejsca. W cerkwi zainstalowano lampki elektryczne, którymi po zmroku podświetlano malowidła. W 1910 do budynku wstawiono Golgotę.

Cerkiew była czynna do 5 maja 1935, gdy została odebrana wiernym i zaadaptowana na magazyn. Ostatni proboszcz parafii Objawienia Pańskiego, ks. Wasilij Miedwiecki, został następnie aresztowany i rozstrzelany. W czasie II wojny światowej obiekt został trafiony pociskiem i doznał silnych zniszczeń wskutek pożaru.

Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał cerkiew w 1991. W roku następnym w budynku podjęto prace restauracyjne, zaś w 1995 na nowo umieszczono krzyż na głównej kopule.

• 
  Wnętrze
• 
  Sklepienie
• 
  Kolumna i fragment łuku

• Церковь БОГОЯВЛЕНИЯ ГОСПОДНЯ (Гутуевская)