Charles Comte – Wikipedia, wolna encyklopedia

François-Charles-Louis Comte (ur. 1782, zm. 1837) – francuski profesor prawa, liberalny ekonomista i dziennikarz.

Charles Comte urodził się w Sainte-Enimie (Lozère) 25 sierpnia 1782 r.

W 1814 Comte założył razem z Charlesem Dunoyerem liberalny dziennik Le Censeur. W 1820 skazano go za ataki na łamach prasy na króla, przez co zbiegł do Szwajcarii. Następnie został profesorem prawa naturalnego na Uniwersytecie w Lozannie^[1]. W wyniku zeznań rewolucjonisty Fredrica Jeana Witta złożonych bawarskiej policji oraz zabiegów francuskiej policji, Comte został zmuszony do wyjazdu ze Szwajcarii^[1]. Uciekł do Anglii na 18 miesięcy, gdzie zaprzyjaźnił się z Benthamem, po czym powrócił do Francji w 1825 i został publicystą dla Revue Americaine^[1].

W 1827, bazując na notatkach ze szwajcarskich wykładów, opublikował Traité de législation (Traktat o legislacji; 4 tomy), który opisywał prawa rządzące rozwojem firm oraz powody dla których rozwój ten może zostać zahamowany. Książka zyskała uznanie i zdobyła nagrodę Montyon Prize. Miała ogromny wpływ na kolejne pokolenie francuskich ekonomistów, w tym na Frédérica Bastiata^[2]. Jako ekonomista był kontynuatorem Jean-Baptiste’a Saya, którego córkę poślubił.

Comte był aktywny w opozycji, która doprowadziła do Rewolucji lipcowej 1830. Odmówił płacenia podatków, dopóki król Karol X Burbon nie cofnie serii anty-liberalnych dekretów. W 1831 i w 1834 został deputowanym z departamentu Sarthe^[1]. W 1832 został członkiem Académie des Sciences Morales et Politiques.

Zmarł w Paryżu 13 kwietnia 1887 r.

• Charles Comte – dzieła w bibliotece Polona (fr.)