Charles O’Bannon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charles Edward O’Bannon
Ilustracja
W barwach Toyota Alvark
rzucający obrońca/niski skrzydłowy
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1975
Bellflower

Wzrost

196 cm

Masa ciała

95 kg

Kariera
Aktywność

1997–2013

Szkoła średnia

Artesia (Lakewood, Kalifornia)

College

UCLA (1993–1997)

Draft

1997, numer: 32 (II runda)
Detroit Pistons

Charles Edward O’Bannon (ur. 22 lutego 1975 w Bellflower) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy, bądź niskiego skrzydłowego.

W 1993 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American[1].

Po ukończeniu szkoły średniej w 1993 rozpoczął występy w barwach renomowanej uczelni UCLA, u boku swojego starszego brata Eda. Jako debiutant notował 11,6 punktu, 6,8 zbiórki, 1,6 asysty, 1,4 bloku oraz 1,1 przechwytu[2]. W kolejnym sezonie średnia zdobywanych punktów wzrosła do 13,6. Zespół Bruins zdobył wtedy mistrzostwo NCAA, a tytuł MVP przypadł w udziale Edowi. W mistrzowskim składzie znajdowali się także inni znani z późniejszych występów w NBA zawodnicy tj.: Tyus Edney czy Jiří Zídek. Młodszy z braci rozegrał jeszcze dwa sezony na UCLA, uzyskując w ostatnim średnie 17,7 punktu, 6,9 zbiórki, 2,4 asysty i 1,1 przechwytu.

W 1997 Charles przystąpił do draftu NBA, w którym został wybrany z numerem 31 ogólnej listy przez klub Detroit Pistons. Jako pierwszoroczniak wystąpił w 30 spotkaniach, osiągając 2,1 punktu oraz 1,1 zbiórki na mecz. Swojego debiutu nie mógł zaliczyć do zbyt udanych. W kolejnym sezonie spędzał na parkiecie średnio 9,2 minuty w każdym z 18 rozegranych gier. Notował 3,1 punktu i 1,9 zbiórki na mecz[3]. 22 stycznia został zwolniony przez klub, po czym zatrudniono go ponownie 4 dni później. Na koniec sezonu udało mu się zaliczyć 4 spotkania w play-off. Po zakończeniu sezonu rozstał się definitywnie z NBA i los przywiódł go do Polski, gdzie zasilił zespół obrońców tytułu Śląsk Wrocław. W trakcie sezonu był jednym z najlepszych zawodników, co zaowocowało powołaniem do meczu gwiazd PLK. Wrocławski zespół dominował podczas rozgrywek, sięgając po kolejny tytuł mistrzowski. O’Bannon otrzymał tytuł MVP finałów.

Z Polski udał się do Japonii. W trakcie rozgrywek 2002/03 przeszedł do włoskiego Benettonu Treviso, z którym sięgnął po tytuł mistrza Włoch[4]. W zespole grywał z dawnym kolegą ze studiów Tyusem Edneyem. Po tym epizodzie powrócił do Japonii. Na przestrzeni ostatniej dekady zdobył tam trzy mistrzostwa kraju, tytuł MVP sezonu regularnego (2007)[5] oraz wiele innych rozmaitych nagród i wyróżnień.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[6], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA
  • Mistrz NCAA (1995)[7]
  • Uczestnik rozgrywek:
    • Elite Eight turnieju NCAA (1995, 1997)
    • turnieju NCAA (1994–1997)
  • Mistrz sezonu regularnego konferencji PAC 10 (1995–1997)
  • Wybrany do:
    • I składu:
      • Pac-10 (1996, 1997)
      • najlepszych pierwszoroczniaków Pac-10 (1994)
Drużynowe
  • Mistrz:
    • Polski (2000)
    • Włoch (2003)
    • Japonii (2002, 2006, 2007)
  • Wicemistrz Japonii (2001, 2008)
Indywidualne
  • MVP:
  • Zagraniczny MVP sezonu ligi japońskiej (2007)
  • Najlepszy:
    • rezerwowy PLK (2000 według Gazety)[8]
    • debiutant z zagranicy PLK (2000 według Gazety)[8]
    • skrzydłowy roku ligi japońskiej (2007, 2008)
  • 4-krotny uczestnik japońskiego meczu gwiazd – JBL All-Star Game (2003, 2006, 2007, 2010)
  • Zaliczony do:
    • I składu JBL All-League (2006–2008)
    • II składu JBL All-League (2009)
    • składu najlepszych obcokrajowców – JBL All-Imports Team (2007–2009)

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
  • UCLA124 mecze: 14,4 pkt., 6,4 zbiórek i 2,5 asysty na mecz,
  • NBA52 mecze: 2,4 pkt., 1,3 zbiórek i 0,6 asysty na mecz,
  • Puchar Saporty6 meczów: 6 pkt., 1,7 zbiórek i 0,3 asysty na mecz.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]