Chen Geng – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Chen.

Chén Gēng

陈赓

generał
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1903 Xiangxiang
Data i miejsce śmierci	16 marca 1961 Szanghaj
Przebieg służby
Lata służby	1927–1961
Siły zbrojne	Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza
Stanowiska	dowódca okręgu Yunnan, dowódca okręgu Pekin
Główne wojny i bitwy	powstanie w Nanchangu, Długi Marsz, wojna chińsko-japońska, chińska wojna domowa, wojna koreańska
Odznaczenia

Chen Geng

Chen Geng w 1937
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1903 Xiangxiang
Data i miejsce śmierci	16 marca 1961 Szanghaj
wiceminister obrony narodowej Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 16 września 1959 do 16 marca 1961
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
zastępca Szefa Sztabu Generalnego Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej
Okres	od 31 października 1954 do października 1959
gubernator prowincji Yunnan
Okres	od stycznia 1950 do kwietnia 1955
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Następca	Guo Yingqiu
Multimedia w Wikimedia Commons

Chen Geng (chiń. 陈赓; pinyin Chén Gēng; ur. 27 lutego 1903, zm. 16 marca 1961) – chiński działacz komunistyczny i dowódca wojskowy w stopnniu generała.

Urodził się w Xiangxiang w prowincji Hunan w rodzinie posiadacza ziemskiego. W 1916 roku uciekł z domu nie chcąc wstąpić w zaaranżowany związek małżeński i dołączył do oddziałów lokalnych watażków wojskowych. W 1921 roku opuścił szeregi armii i podjął pracę na kolei. W tym czasie zapoznał się z ideologią komunistyczną i w 1922 roku został członkiem Komunistycznej Partii Chin. Studiował na wojskowej Akademii Whampoa, a po rozłamie między Kuomintangiem a KPCh w 1927 roku brał udział w powstaniu w Nanchangu. Działał jako agent wywiadu KPCh w Szanghaju i w Tiencinie. Od 1931 roku przebywał w Chińskiej Republice Rad jako dowódca jednej z dywizji Chińskiej Armii Czerwonej, a po jej upadku wziął udział w Długim Marszu. W trakcie wojny z Japonią (1937–1945) dowodził 386 Brygadą 129 Dywizji Ósmej Armii. Po zakończeniu II wojny światowej brał udział w walkach z siłami Kuomintangu, m.in. podczas bitwy pod Xuzhou i kampanii Huai-Hai. W 1949 roku brał udział w zdobyciu Kantonu, a pod koniec roku wyparł siły KMT z prowincji Junnan.

Po utworzeniu w 1949 roku Chińskiej Republiki Ludowej mianowany dowódcą okręgu wojskowego Junnan, którym pozostał do 1951 roku. W 1950 roku na prośbę Hồ Chí Minha przebywał w Wietnamie Północnym jako doradca Võ Nguyên Giápa. Podczas wojny koreańskiej dowodził Trzecią Armią Chińskich Ochotników Ludowych. Po powrocie do kraju został w 1955 roku awansowany do stopnia generała. W 1960 mianowany dowódcą okręgu wojskowego Pekin. Zmarł nagle na atak serca.

• Xiaobing Li, China at War: An Encyclopedia, ABC-CLIO, Santa Barbara 2011, ISBN 978-1-59884-415-3.
• Larry M. Wortzel, Dictionary of contemporary Chinese military history, Greenwood Publishing, Westport 1999, ISBN 0-313-29337-6.