Cheng Tang – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cheng Tang

Cheng Tang na trzynastowiecznym obrazie (autor: Ma Lin)
Władca z dynastii Shang
Poprzednik	Jie
Następca	Wai Bing

Cheng Tang (chiń. 成湯 ), imię własne Zi Lü ( chiński : 子履 ; pinyin : Zǐ Lǚ ), zapisane na kościach wyroczni jako Da Yi ( 大乙 ) – pierwszy władca Chin z dynastii Shang. Około roku 1766 p.n.e. obalił Jie, ostatniego władcę dynastii Xia.

Cheng Tang początkowo władał krajem Shang położonym prawdopodobnie w dolinie Żółtej Rzeki. Było to jedno z wielu królestw, które uznawały zwierzchnictwo dynastii Xia^[1]. Wykorzystując ówczesne osłabienie państwa Xia, Cheng Tang prowadził ekspansywną politykę podbijając sąsiednie królestwa, które także były wasalami Xia.

Kiedy dostatecznie urósł w siłę, zdecydował się wystąpić przeciwko swojemu zwierzchnikowi - królowi Jie z dynastii Xia. Pretekstem i zarazem usprawiedliwieniem buntu miało być srogość rządów Jie. Armia Cheng Tanga rozgromiła wojska Jie, który sam dostał się do niewoli.

Zwycięski Cheng Tang przeniósł się wraz z dworem i drużyną na ziemie pokonanego kraju Xia i tam wzniósł nową stolicę Bo. Przybrał biel jako barwę swoich sztandarów i rozpoczął panowanie jako pierwszy władca z dynastii Shang

Panowanie Tanga było oceniane przez Chińczyków pozytywnie. Obniżył podatki i stopę poboru żołnierzy. Podporządkował sobie wiele okolicznych plemion, takich jak Di i Qiang. Łagodnie potraktował szlachtę i arystokratów, którzy służyli dynastii Xia. Wielu z nich przeszło potem na służbę do niego^[2].

Pod koniec jego życia kraj nawiedziła klęska suszy^[3].

Po jego śmierci władzę miał przejąć jego najstarszy syn Tai Ding. Jednak wobec jego przedwczesnej śmierci, następcą został jego drugi syn Wai Bing, a po jego śmierci ich brat Zhong Ren (ostatni syn Cheng Tanga). Kolejnym władcą został syn Tai Dinga - Tai Jia^[4].