Chilocoris – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Chilocoris
	Mayr, 1864
	; Chilocoris neozealandicus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	Pentatomomorpha
Nadrodzina	tarczówki
Rodzina	ziemikowate
Podrodzina	Cydninae
Plemię	Cydnini
Rodzaj	Chilocoris
	Typ nomenklatoryczny
	Chilocoris nitidus Mayr, 1864
Synonimy
	Amnestoides Signoret, 1880; Chilocoristoides Distant, 1913; Macroporus Uhler, 1876; Statanus Distant, 1908;
	Amnestoides Signoret, 1880; Chilocoristoides Distant, 1913; Macroporus Uhler, 1876; Statanus Distant, 1908;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chilocoris – rodzaj pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny ziemikowatych i podrodziny Cydninae. Obejmuje ponad 80 opisanych gatunków.

Morfologia

Pluskwiaki o ciele długości od 1,9 do 6,8 mm^[1]. Nieco przypłaszczona, szpatułkowata głowa zaopatrzona jest w wyłupiaste oczy złożone, przyoczka oraz czułki zbudowane z pięciu członów, z których drugi jest krótszy od następnego. Nadustek ma przed wierzchołkiem dwie grube i krótkie szczeciny. Niewiele odbiegające długością od nadustka lub jemu równe płytki żuwaczkowe zaopatrzone są w przykrawędziowo położone włosowate szczecinki pierwotne oraz grube i krótkie szczeciny wtórne. Szersze niż dłuższe i lekko sklepione przedplecze ma wzdłuż bocznych brzegów rozmieszczone w przykrawędziowym szeregu chetopory. Wzdłuż przedniego brzegu przedplecza biegnie wyraźnie wgłębiona linia przykrawędziowa, sięgająca obu boków. Zaśrodkowa linia poprzeczna może być wyraźna i nieprzerwana lub nie ma jej wcale. Szersza niż dłuższa, trójkątna w zarysie tarczka^[2]^[1] ma u nasady i przy bokach szeregi punktów^[2]. Wierzchołek tarczki jest wąsko zaokrąglony lub zaostrzony. Półpokrywy mają wyodrębnione międzykrywki, egzokoria i mezokoria. Ich kostalne krawędzie są pozbawione chetoporów, ale mogą być na spodzie porośnięte krótkimi, włosowatymi, połyskującymi szczecinkami. Niezbyt duża zakrywka ma prosty lub prawie prosty szew. Rozległe ewporatoria na mezopleurach sięgają ich tylnych i bocznych krawędzi. Ujście gruczołu zapachowego zatułowia ma część wygładzoną sięgającą lub wykraczającą poza boczną krawędź metapleury i tam tworzącą zakrzywiony ku tyłowi, zaokrąglony płat^[2]^[1]. Golenie odnóży przednich są przeciętnie rozszerzone i uzbrojone silnymi kolcami na zewnętrznej krawędzi, a te odnóży środkowych i tylnych walcowate, również zaopatrzone w liczne kolce^[2]^[1].

Taksonomia

Takson ten wprowadzony został w 1864 roku przez Gézę Horvátha^[3]^[4] jako monotypowy. Gatunkiem typowym został opisany w tej samej publikacji Chilocoris nitidus^[4].

Rodzaj ten obejmuje 84 opisane gatunki^[3]:

Chilocoris adelphus Horvath, 1919
Chilocoris alienus Horváth, 1919
Chilocoris assmuthi Breddin, 1904
Chilocoris australis Lis, 1995
Chilocoris bacanicus Lis, 1995
Chilocoris barbarae Lis, 1991
Chilocoris bergrothi Horváth, 1919
Chilocoris bicolor Lis, 1999
Chilocoris biliranus Lis, 1994
Chilocoris birmanus Lis, 1994
Chilocoris biroi Horvath, 1919
Chilocoris bosmansi Lis, 1994
Chilocoris brunneus Lis, 1994
Chilocoris campbelli Lis, 1994
Chilocoris cavitus Lis, 1996
Chilocoris centrostephoide s Lis, 1999
Chilocoris confusus Horváth, 1919
Chilocoris congoensis Wagner, 1962
Chilocoris costatus Lis, 1994
Chilocoris crassimargo Horváth, 1919
Chilocoris crassimargoides Lis, 1993
Chilocoris deplanatus Lis, 1997
Chilocoris duffelsi Lis, 1994
Chilocoris entzii Horváth, 1919
Chilocoris entzioides Lis, 1999
Chilocoris felicitatis (Distant, 1913)
Chilocoris flavus Lis, 1999
Chilocoris franzi Lis, 1994
Chilocoris fraterculus Linnavuori, 1993
Chilocoris heissi Lis, 1994
Chilocoris iborum Linnavuori, 1993
Chilocoris impressicollis Horváth, 1919
Chilocoris incomptus Froeschner, 1967
Chilocoris indicus Lis, 1994
Chilocoris laevicollis Horvath, 1919
Chilocoris longicephalus J.A. Lis, 1994
Chilocoris lucidus Linnavuori, 1993
Chilocoris madagascariensi s Bergroth, 1910
Chilocoris madangicus Lis, 1993
Chilocoris mahensis (Distant, 1913)
Chilocoris martensi Lis, 1994
Chilocoris mauensis Jeannel, 1914
Chilocoris maximus Lis, 1993
Chilocoris minor Hsiao, 1977
Chilocoris mirandus Lis, 1997
Chilocoris montanus Lis, 1994
Chilocoris monteithi Lis, 1999
Chilocoris muticus Lis, 1994
Chilocoris neocaledonicus Lis, 1997
Chilocoris neozealandicus Larivière & Froeschner, 1994
Chilocoris nepalensis Lis, 1994
Chilocoris nigricans Josifov & Kerzhner, 1978
Chilocoris nitidulus Lis, 1994
Chilocoris nitidus Mayr, 1865
Chilocoris nobilis Linnavuori, 1993
Chilocoris obscurus Lis, 1999
Chilocoris parumpunctatus Signoret, 1883
Chilocoris pauli Lis, 1994
Chilocoris peterseni Froeschner, 1967
Chilocoris philippinensis Lis, 1994
Chilocoris piceus Signoret, 1884
Chilocoris platycephalus Imura, 2016
Chilocoris pseudopiceus Lis, 1994
Chilocoris puncticeps Horvath, 1919
Chilocoris pusillus Horváth, 1919
Chilocoris quadraticollis Linnavuori, 1993
Chilocoris repetitus (Uhler, 1876)
Chilocoris ritzemae (Signoret, 1880)
Chilocoris rolandi Lis, 1993
Chilocoris similis Lis, 1994
Chilocoris solomonensis Lis, 1996
Chilocoris somalicus Mancini, 1939
Chilocoris sulawesicus Lis, 1994
Chilocoris sulcatus Lis, 1994
Chilocoris sumatranus Lis, 1994
Chilocoris tanganensis Jeannel, 1913
Chilocoris tangensis Jeannel, 1914
Chilocoris tasmanicus Lis, 1995
Chilocoris tenebricola Jeannel, 1914
Chilocoris thaicus Lis, 1994
Chilocoris umbricola Linnavuori, 1993
Chilocoris vagauensis Lis, 1993
Chilocoris vanstallei Lis, 1994
Chilocoris wallacei Lis, 1994

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Jerzy Adrian Lis. A review ofburrower bugs ofthe Australian Region, with a discussion on the distribution of the genera (Hemiptera: Heteroptera: Cydnidae). „Genus”. 7 (2), s. 177-238, 1996.
↑ ^a ^b ^c ^d Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16, 49-51. ISBN 83-901173-1-2.
↑ ^a ^b genus Chilocoris Mayr, 1865. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-18].
↑ ^a ^b G.L. Mayr. Diagnosen neuer Hemipteren. „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 14, s. 903–914, 1864.

[Lis96-1] Jerzy Adrian Lis. A review ofburrower bugs ofthe Australian Region, with a discussion on the distribution of the genera (Hemiptera: Heteroptera: Cydnidae). „Genus”. 7 (2), s. 177-238, 1996.

[Lis94-2] Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16, 49-51. ISBN 83-901173-1-2.

[biolib-3] us Chilocoris Mayr, 1865. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-18].

[Mayr-4] G.L. Mayr. Diagnosen neuer Hemipteren. „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 14, s. 903–914, 1864.

[1]

[2]

[3]

[4]