Choroba Ménière’a – Wikipedia, wolna encyklopedia

Choroba Ménière’a

morbus Ménière
Klasyfikacje
ICD-10	H81.0

Choroba Ménière’a (idiopatyczny wodniak błędnika; łac. morbus Ménière, ang. Ménière’s disease) – choroba (częstość wynosi około 1:2000 osób), której przyczyną jest nadmierne gromadzenie się i wzrost ciśnienia endolimfy w błędniku. Objawia się układowymi zawrotami głowy, szumem usznym i postępującą utratą słuchu.

Chorobę opisał w 1861 roku Prosper Ménière (1799–1862)^[1][2].

Początek jest najczęściej nagły. W trakcie napadu pojawiają się objawy:

• zawroty głowy,
• oczopląs pochodzenia obwodowego,
• nudności, wymioty,
• szum w uchu
• uczucie pełności, rozpierania w uchu,
• objawy wegetatywne: zblednięcie skóry, zlewne poty,
• uszkodzenie słuchu.

W wyniku napadów dochodzi do odbiorczego uszkodzenia słuchu. Przytomność jest zawsze zachowana i nie występuje ból głowy, napady występują z różną częstotliwością i mogą trwać od kilku minut do paru dni^[3]. Niekiedy może wystąpić tzw. status meniericus, w którym napady trwają nieprzerwanie lub z niewielkimi przerwami przez kilka godzin, a nawet dni.

Rozpoznanie choroby ustala się na podstawie objawów z wykluczeniem innych ich przyczyn. Wykonywane są badania audiometryczne oraz badania obrazowe (tomografia komputerowa). Istotnym dla rozpoznania jest potwierdzenie głuchoty o charakterze ślimakowym.

Chorobę Ménière’a należy różnicować z:

• zapaleniem nerwu przedsionkowego (neuronitis vestibularis),
• zapaleniem ucha wewnętrznego,
• guzem kąta mostowo-móżdżkowego,
• przetoką perylimfatyczną,
• niewydolnością tętnic kręgowych i tętnic podstawnych mózgu.

Leczenie jest wyłącznie objawowe. Stosuje się leki przeciw zawrotom głowy (prometazyna, tietylperazyna), środki odwadniające (hydrochlorotiazyd, acetazolamid), leki poprawiające krążenie w uchu wewnętrznym (betahistyna) oraz poprawiające krążenie krwi w mózgowiu (pentoksyfilina). Zaleca się stosowanie diety niskosodowej^[4]. W ciężkich przypadkach, w których farmakoterapia nie przynosi rezultatów, wykonuje się zabieg przecięcia nerwu przedsionkowego, labiryntektomię albo podaje się transtympanalnie gentamycynę.