Christof Innerhofer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Christof Innerhofer

Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1984 Bruneck
Klub	G.S. Fiamme Gialle
Wzrost	186 cm
Debiut w PŚ	12.11 2006, Levi (DNF1 – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	10.12 2006, Reiteralm (24. – superkombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	28.12 2008, Bormio (1. – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie srebro Soczi 2014 Zjazd brąz Soczi 2014 Superkombinacja Mistrzostwa świata złoto Ga-Pa 2011 Supergigant srebro Ga-Pa 2011 Superkombinacja brąz Ga-Pa 2011 Zjazd Puchar Świata (Superkombinacja) 2. miejsce 2010/2011
Strona internetowa

Christof Innerhofer (ur. 17 grudnia 1984 r. w Bruneck) – włoski narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 29 listopada 1999 roku w San Vigilio, gdzie w zawodach FIS Race zajął 52. miejsce w slalomie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm, zajmując 24. miejsce w superkombinacji. Nieco ponad dwa lata później, 28 grudnia 2008 roku w Bormio, po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ od razu zwyciężając w zjeździe (wystartował wtedy z nr 1). Do tego momentu jego najlepszym wynikiem była czwarta lokata w supergigancie w Beaver Creek trzy tygodnie wcześniej. W kolejnych sezonach jeszcze parokrotnie plasował się w czołowej trójce zawodów, w tym w sezonie 2012/2013 odnosząc trzy zwycięstwa. Ogólnie najlepiej wypadł jednak w sezonie 2010/2011, kiedy był ósmy w klasyfikacji generalnej i zjazdu oraz drugi w klasyfikacji superkombinacji (wyprzedził go tylko Chorwat Ivica Kostelić).

W 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, gdzie zajął 38. miejsce w zjeździe, a rywalizacji w superkombinacji nie ukończył. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie był bardzo blisko medalu w supergigancie. Ostatecznie jednak walkę o podium przegrał z Norwegiem Akselem Lundem Svindalem o 0,05 s i zajął czwarte miejsce. Na tych samych mistrzostwach był też dziesiąty w zjeździe i czternasty w superkombinacji. W 2010 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Vancouver dwukrotnie znajdując się w pierwszej dziesiątce: w supergigancie był szósty a w superkombinacji ósmy. Największe sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Ga-Pa, gdzie wystartował w trzech konkurencjach i zdobył trzy medale. Zwyciężył tam w supergigancie, był drugi w superkombinacji oraz trzeci w zjeździe. Z mistrzostw świata w Schladming w 2013 roku wrócił bez medalu; jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w supergigancie. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku i już w pierwszym starcie, biegu zjazdowym, zdobył srebrny medal. Rozdzielił tam na podium Austriaka Matthiasa Mayera i Norwega Kjetila Jansruda. Następnie zajął trzecie miejsce w kombinacji, przegrywając tylko z Sandro Vilettą ze Szwajcarii i Ivicą Kosteliciem. Na tych samych igrzyskach wystartował również w supergigancie, ale nie ukończył rywalizacji.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas zawodów	Strata	Zwycięzca
19.	15 lutego	2010	Whistler	Zjazd	1:55,58	+1,27	Didier Defago
6.	19 lutego	2010	Whistler	Supergigant	1:30,73	+0,39	Aksel Lund Svindal
8.	21 lutego	2010	Whistler	Superkombinacja	2:46,45	+1,53	Bode Miller
2.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Zjazd	2:06,23	+0,06	Matthias Mayer
3.	14 lutego	2014	Krasnaja Polana	Superkombinacja	2:45,67	+0,47	Sandro Viletta
DNF	16 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:18,14	-	Kjetil Jansrud
14.	13 lutego	2018	Pjongczang	Superkombinacja	2:06,52	+3,23	Marcel Hirscher
17.	15 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:40,25	+1,98	Aksel Lund Svindal
16.	16 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:24,44	+1,46	Matthias Mayer
DNF	7 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:42,69	-	Beat Feuz
DNF	8 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:19,94	-	Matthias Mayer
10.	10 lutego	2022	Pekin	Superkombinacja	2:31,43	+4,37	Johannes Strolz

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas zawodów	Strata	Zwycięzca
DSQ	8 lutego	2007	Åre	Superkombinacja	2:28,99	-	Daniel Albrecht
38.	11 lutego	2007	Åre	Zjazd	1:48,30	+3,62	Aksel Lund Svindal
4.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:20,48	+1,07	Didier Cuche
10.	7 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	2:08,62	+1,61	John Kucera
15.	9 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:27,37	+4,37	Aksel Lund Svindal
1.	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:38,31	-	-
3.	12 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:59,17	+0,76	Erik Guay
2.	14 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:54,51	+1,01	Aksel Lund Svindal
7.	6 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:24,91	+1,09	Ted Ligety
14.	9 lutego	2013	Schladming	Zjazd	2:03,27	+2,08	Aksel Lund Svindal
DNF2	11 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:59,37	-	Ted Ligety
18.	5 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:15,68	+1,34	Hannes Reichelt
24.	7 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:43,18	+2,12	Patrick Küng
18.	8 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:36,10	+2,20	Marcel Hirscher
4.	6 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:24,25	+0,35	Dominik Paris
11.	9 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:19,98	+0,99	Kjetil Jansrud
DNF2	11 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	1:47,71	-	Alexis Pinturault
23.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:19,41	+2,22	Vincent Kriechmayr
6.	14 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:37,79	+0,90	Vincent Kriechmayr
14.	15 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Superkombinacja	2:05,86	+5,64	Marco Schwarz

• sezon 2006/2007: 97.
• sezon 2007/2008: 33.
• sezon 2008/2009: 11.
• sezon 2009/2010: 38.
• sezon 2010/2011: 8.
• sezon 2011/2012: 17.
• sezon 2012/2013: 10.
• sezon 2013/2014: 14.
• sezon 2014/2015: 46.
• sezon 2015/2016: 19.
• sezon 2016/2017: 48.
• sezon 2017/2018: 20.
• sezon 2018/2019: 16.
• sezon 2018/2020: 112.
• sezon 2018/2021: 27.
• sezon 2021/2022: 42.

1. Bormio – 28 grudnia 2008 (zjazd)
2. Bansko – 26 lutego 2011 (superkombinacja)
3. Schladming – 15 marca 2012 (supergigant)
4. Beaver Creek – 30 listopada 2012 (zjazd)
5. Wengen – 19 stycznia 2013 (zjazd)
6. Ga-Pa – 23 lutego 2013 (zjazd)

1. Sestriere – 22 lutego 2009 (superkombinacja) – 3. miejsce^[a]
2. Åre – 12 marca 2009 (supergigant) – 3. miejsce
3. Bormio – 29 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
4. Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
5. Kitzbühel – 25 stycznia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
6. Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce^[b]
7. Jeongseon – 7 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
8. Kitzbühel – 20 stycznia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
9. Åre – 15 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
10. Lake Louise – 24 listopada 2018 (zjazd) – 2. miejsce
11. Val Gardena – 14 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
12. Bormio – 28 grudnia 2018 (zjazd) – 2. miejsce

• W sumie (6 zwycięstw, 7 drugich i 5 trzech miejsc).

• Profil na stronie FIS-u (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-16)]. (ang.)