Christoph Eugen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Christoph Eugen

Data i miejsce urodzenia	28 maja 1976 Judenburg
Klub	WSV Murau
Wzrost	180 cm
Debiut w PŚ	23 stycznia 1993, Saalfelden (31. miejsce – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	4 grudnia 1993, Saalfelden (45. miejsce – Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Mistrzostwa świata srebro Lahti 2001 Sztafeta brąz Trondheim 1997 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów srebro Harrachov 1993 Gundersen srebro Harrachov 1993 Sztafeta brąz Breitenwang 1994 Sztafeta

Christoph Eugen (ur. 28 maja 1976 r. w Judenburgu) – austriacki kombinator norweski, oraz trener dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Pierwszy sukces w karierze Christoph Eugen odniósł w 1993 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Harrachovie zdobył srebrne medale zarówno w konkursie drużynowym jak i indywidualnym. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Breitenwang wywalczył brązowy medal w sztafecie. W Pucharze Świata zadebiutował 21 stycznia 1993 roku w Saalfelden am Steinernen Meer, gdzie zajął 31. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Wobec braku zdobytych punktów nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Pierwsze punkty zdobył 4 grudnia 1993 roku w Saalfelden am Steinernen Meer, zajmując 45. miejsce (w sezonach 1993/1994-2001/2002 obowiązywała punktacja Pucharu Świata). Sezon 1993/1994 ukończył na 78. miejscu.

Eugen punktował we wszystkich swoich startach w sezonie 1994/1995, najlepszy wynik osiągając 25 marca 1995 roku w Sapporo, gdzie był jedenasty. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 39. miejsce. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 1997/1998 i 2000/2001, w których zajmował dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Nigdy nie stanął na podium zawodów pucharowych, ale trzykrotnie zajmował czwarte miejsce: 9 stycznia 1998 roku w Ramsau, 18 stycznia 1998 roku w Chaux-Neuve oraz 9 grudnia 2001 roku w Štrbskim Plesie. Startował także w zawodach Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny), gdzie osiągnął większe sukcesy, zajmując między innymi szóste miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 2002/2003. Na podium zawodów tego cyklu stawał dwukrotnie: 18 grudnia 1994 roku w Vuokatti oraz 11 lutego 2000 roku w Mislinji zajmował drugie miejsce. Szóste miejsce zajął także w czwartej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W letnich konkursach dwukrotnie stanął na podium: 24 sierpnia 2001 roku w Klingenthal był drugi, a 22 sierpnia 2003 roku zajął trzecie miejsce w Villach.

Pierwszą duża imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Trondheim w 1997 roku, gdzie indywidualnie zajął trzynaste miejsce. W zawodach drużynowych wspólnie z Felixem Gottwaldem, Mario Stecherem i Robertem Stadelmannem zdobył brązowy medal. Po skokach Austriacy zajmowali czwarte miejsce, jednak na trasie biegu zdołali wyprzedzić Czechów i zająć miejsce na podium. Rok później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie wraz z kolegami zajął czwarte miejsce w sztafecie, choć po skokach Austriacy byli na drugiej pozycji. Konkurs indywidualny zakończył na 24. pozycji. Z mistrzostw świata w Ramsau nie przywiózł medalu, zajmując między innymi 23. miejsce w sprincie i siódme w sztafecie. Ostatni sukces osiągnął na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 roku, wraz z Mario Stecherem, Davidem Kreinerem i Felixem Gottwaldem zdobywając srebrny medal w sztafecie. W konkursach indywidualnych był jedenasty w Gundersenie i dwunasty w sprincie. Wystąpił także w konkursie indywidualnym na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku, zajmując 20. miejsce. W 2004 roku zakończył karierę.

Po sezonie 2011/2012 został trenerem austriackiej kadry narodowej w kombinacji norweskiej. Zastąpił na tym stanowisku Bårda Jørgena Eldena^[1].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
24.	14 lutego	1998	Nagano	Gundersen K-90/15 km	41:21,1	+4:16,6	Bjarte Engen Vik
4.	20 lutego	1998	Nagano	Sztafeta K-90/4x5 km[2]	54:11,5	+1:53,1	Norwegia
20.	9 lutego	2002	Salt Lake City	Gundersen K-90/15 km	39:11,7	+4:14,4	Samppa Lajunen

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
13.	22 lutego	1997	Trondheim	Gundersen K-90/15 km	43:43,1	+2:55,2	Kenji Ogiwara
3.	23 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta K-90/4x5 km[3]	52:18,0	+1:12,9	Norwegia
33.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	+6:24,3	Bjarte Engen Vik
7.	25 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta K-90/4x5 km[4]	49:34,2	+3:34,4	Finlandia
23.	27 lutego	1999	Ramsau	Sprint K-90/7,5 km	17:48,4	+1:51,1	Bjarte Engen Vik
11.	15 lutego	2001	Lahti	Gundersen K-90/15 km	39:26,7	?	Bjarte Engen Vik
2.	20 lutego	2001	Lahti	Sztafeta K-90/4x5 km[5]	48:54,1	+10,9	Norwegia
12.	24 lutego	2001	Lahti	Sprint K-116/7,5 km	19:40,3	?	Marko Baacke

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
2.	3 marca	1993	Harrachov	Gundersen K90/15 km	?	?	Knut Borge Andersen
2.	4 marca	1993	Harrachov	Sztafeta K-90/3x5 km[6]	?	?	Norwegia
3.	27 stycznia	1994	Breitenwang	Sztafeta K-90/3x5 km[7]	?	?	Norwegia

• sezon 1993/1994: 78.
• sezon 1994/1995: 39.
• sezon 1995/1996: 33.
• sezon 1996/1997: 20.
• sezon 1997/1998: 9.
• sezon 1998/1999: 35.
• sezon 1999/2000: 42.
• sezon 2000/2001: 9.
• sezon 2001/2002: 21.
• sezon 2002/2003: 45.

Eugen nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.

• sezon 1993/1994: 49.
• sezon 2002/2003: 6.
• sezon 2003/2004: 26.

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	18 grudnia 1994	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Halldor Skard
2.	11 lutego 2000	Mislinja	Sprint K90/7.5 km	?	2.	?	Christoph Bieler

• 1998: 15.
• 2000: 16.
• 2001: 6.
• 2002: 13.
• 2003: 7.

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	24 sierpnia 2001	Klingenthal	Gundersen K80/14 km	238.5 pkt	2.	-4.0 pkt	Samppa Lajunen
2.	22 sierpnia 2003	Villach	Gundersen K90/15 km	?	3.	+5.2 s	Christoph Bieler

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)