Chrobotek koralkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chrobotek koralkowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

miseczniaki

Rząd

misecznicowce

Rodzina

chrobotkowate

Rodzaj

chrobotek

Gatunek

chrobotek koralkowy

Nazwa systematyczna
Cladonia coccifera (L.) Willd.
Fl. berol. prodr.: 361 (1787)

Chrobotek koralkowy (Cladonia coccifera (L.) Willd.) – rodzaj grzybów z rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cladonia, Cladoniaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1753 Karol Linneusz nadając mu nazwę Lichen cocciferus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1787 Carl Ludwig von Willdenow, przenosząc go do rodzaju Cladonia[1].

Niektóre synonimy naukowe[3]:

  • Cladonia coccifera f. asotea (Ach.) Vain. 1887
  • Cladonia coccifera var. asotea Ach.
  • Lichen cocciferus L. 1753

Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy krzaczkowatą plechę o wysokości zazwyczaj do 3 cm, wyjątkowo do 5 cm. Plecha ma barwę żółtozielonkawą lub białoszarą i zazwyczaj jest oprószona. Gałązki tej plechy zakończone są kieliszkowatymi rozszerzeniami (podecjami) osiągającymi szerokość do 1 cm. Przy ziemi z plechy wyrastają liczne nibylistki plechy pierwotnej o długości ok. 5 mm[4]. W plesze występują glony protokokkoidalne. Podecja mogą być jedno, lub kilkupiętrowe, przy czym wyższe piętra wyrastają z brzegów niższych. Pokryte są aerolkowatą lub brodawkowana korą, łusek brak, albo występują tylko w dolnej części. Reakcje barwne: łuski kory pierwotnej oraz podecjaPd –, K –[5].

Na plesze występują czerwone pyknidy. Na brzegach kieliszków często występują pojedynczo, lub skupione po kilka, lekanorowe apotecja o średnicy 1–1,5 mm i czerwonej barwie. Powstają w nich jednokomórkowe, bezbarwne zarodniki o rozmiarach 8–12 × 2,5–3,5 μm[5]

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek kosmopolityczny, występujący na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[6]. W Polsce jest rozprzestrzeniony na całym terenie[2].

Można go spotkać od nizin do wysokich gór w suchych lasach iglastych, czasami także na skałach. Nie wyrasta na glebach wapiennych. Osiąga wysokość do 3 cm. Najczęściej wyrasta pojedynczo, lub w małych grupkach[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
  2. a b c Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
  3. Species Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
  4. Volkmar Wirth, Ruprecht Düll: Farbatlas Flechten und Moose. Ulmer Verlag., Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3517-5
  5. a b Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].
  7. Robert Jacek Dzwonkowski: "Przyroda polska" wydawnictwo "Mozaika" Warszawa, 2004 ISBN 83-89200-84-8