Góra – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy geografii. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Góra – wypukła forma ukształtowania terenu o wysokości względnej większej niż 300 m^[1]. W Europie za tereny górskie uważa się tereny położone powyżej 500 m n.p.m., lub według kryteriów anglosaskich powyżej 2000 stóp (609,6 m n.p.m.)^[2]. Ze względu na wysokości bezwzględne wyróżnia się góry niskie, średnie i wysokie. Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce.

W rzeźbie górskiej wyróżnić można formy wklęsłe (doliny, kotliny, kotły) i wypukłe (szczyty, turnie, kopy, bule). Formy wypukłe łączą się w grzbiety górskie lub masywy górskie, te z kolei w pasma górskie. Pasma i masywy wraz z pogórzami i kotlinami śródgórskimi tworzą łańcuchy górskie. Kilka łańcuchów górskich o wspólnych cechach geologicznych, powstałych w czasie tego samego fałdowania, nosi nazwę systemu górskiego. Góry fałdowe i zrębowe powstają w wyniku procesów orogenicznych, natomiast wulkaniczne w wyniku działalności wulkanicznej, a ostańce w wyniku działalności erozyjnej i denudacyjnej, głównie wody.

Informacje w projektach siostrzanych

Multimedia w Wikimedia Commons

Teksty źródłowe w Wikiźródłach

Cytaty w Wikicytatach

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• system górski – łańcuch górski – pasmo górskie – masyw górski – szczyt
• wzgórze – pagórek – turnia – grań – grzbiet górski – góra stołowa – góra kopiasta – góra-świadek – twardzielec – ostaniec – góra wyspowa – przełęcz
• wyżyna

• Góra, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 685 .