Dobry Pasterz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dobry Pasterz[1] – tytuł Jezusa Chrystusa, odwołujący się do starotestamentowych obrazów króla bądź Boga jako pasterzy ludu i do określania Jezusa jako pasterza w Nowym Testamencie[1].
W ikonografii chrześcijańskiej Dobry Pasterz jest jednym z najstarszych przedstawień Jezusa Chrystusa.
Początkowo Dobrego Pasterza ukazywano jako młodzieńca bez brody niosącego owcę na ramionach. Przedstawienie to nawiązuje do znanych ze sztuki klasycznej wyobrażeń Hermesa.
Z czasem postać Chrystusa otrzymała dzisiejszą twarz z brodą. Dodano również atrybuty: płaszcz, laskę, torbę, niekiedy również flet i naczynie z mlekiem. Z pierwotnego przedstawienia poza owcą lub owcami pozostała również tunika bez rękawów.
W Kościele katolickim IV niedziela wielkanocna (w klasycznym rycie rzymskim II niedziela po Wielkanocy) obchodzona jest jako Niedziela Dobrego Pasterza – dzień szczególnej modlitwy o powołania[2][3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dobry Pasterz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-11-13] .
- ↑ Dziś Niedziela Dobrego Pasterza: w Kościele Światowy Dzień Modlitw o Powołania. gosc.pl, 2022-05-08. [dostęp 2024-04-14].
- ↑ Druga Niedziela po Wielkanocy. liturgia.bydgoszcz.pl, 2019.05.04. [dostęp 2021-04-25].