Ciołkowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb Ciołek

Ciołkowie herbu Ciołekpolski ród rycerski[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie XIV w. na znaczeniu zyskała gałąź z Żelechowa i Ostrołęki tejże rodziny, dzięki Andrzejowi Ciołkowi, wojewodzie księcia mazowazowieckiego Janusza I a także jego synowi Stanisławowi Ciołkowi, podkanclerzemu Władysława II Jagiełły, poecie i biskupowi poznańskiemu[1].

Z roku 1458 pochodzi informacja o dziale dóbr po Andrzeju Ciołku z Żelechowa między synów. W wyniku tego podziału Żelechów, Wilczyska, Wola Żelechowska i Kembłów (dziś Kębłów) wraz z innymi miejscowościami przypadły Andrzejowi. Lepiej uposażony został Mikołaj, który w samym powiecie stężyckim otrzymał Łaskarzów, Sobolów, Krempe, Pilczyn, Wirzbiny, Bajce i Wojcieszków[2].

Andrzej miał trzech synów: Jana, Andrzeja i Stanisława[2].

W wyniku podziałów majątkowych dobra żelechowskie po roku 1515 stały się przedmiotem konfliktu rodzinnego między Janem Ciołkiem a jego przyrodnim bratem, Feliksem z Zielonki, starostą łukowskim[2].

Siedziby

[edytuj | edytuj kod]

Siedzibą rodową Ciołków był Żelechów i tamtejszy zamek w formie wieży obronnej[2]. Do Ciołków do XVI wieku należała też siedziba w miejscu zamku w Wilczyskach[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]