Ciołkowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ciołkowie herbu Ciołek – polski ród rycerski[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W drugiej połowie XIV w. na znaczeniu zyskała gałąź z Żelechowa i Ostrołęki tejże rodziny, dzięki Andrzejowi Ciołkowi, wojewodzie księcia mazowazowieckiego Janusza I a także jego synowi Stanisławowi Ciołkowi, podkanclerzemu Władysława II Jagiełły, poecie i biskupowi poznańskiemu[1].
Z roku 1458 pochodzi informacja o dziale dóbr po Andrzeju Ciołku z Żelechowa między synów. W wyniku tego podziału Żelechów, Wilczyska, Wola Żelechowska i Kembłów (dziś Kębłów) wraz z innymi miejscowościami przypadły Andrzejowi. Lepiej uposażony został Mikołaj, który w samym powiecie stężyckim otrzymał Łaskarzów, Sobolów, Krempe, Pilczyn, Wirzbiny, Bajce i Wojcieszków[2].
Andrzej miał trzech synów: Jana, Andrzeja i Stanisława[2].
W wyniku podziałów majątkowych dobra żelechowskie po roku 1515 stały się przedmiotem konfliktu rodzinnego między Janem Ciołkiem a jego przyrodnim bratem, Feliksem z Zielonki, starostą łukowskim[2].
Siedziby
[edytuj | edytuj kod]Siedzibą rodową Ciołków był Żelechów i tamtejszy zamek w formie wieży obronnej[2]. Do Ciołków do XVI wieku należała też siedziba w miejscu zamku w Wilczyskach[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ciołkowie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-14] .
- ↑ a b c d e Wojciech Bis , Wilczyska – mieszkalno-obronna siedziba na pograniczu Mazowsza i Małopolski z końca XV – drugiej połowy XVII wieku, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, 69 (3), 2021, s. 301–320, DOI: 10.23858/KHKM69.2021.3.002, ISSN 2719-6496 [dostęp 2023-04-27] (pol.).