Ck – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zobacz też: inne znaczenia.
Ck ck
Ck – dwuznak występujący w języku angielskim, szwedzkim i niemieckim. Czytana jest jak polskie k. W międzynarodowym alfabecie fonetycznym IPA, oznacza ona spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną [k].
- * Artykuły poświęcone wariantom diakrytyzowanym dostępne z poziomu artykułu litery podstawowej