Heksagraf – Wikipedia, wolna encyklopedia
Heksagraf (gr. ἕξ, hex, „sześć” i γράφω, grapho, „zapis”) – sześć liter oznaczających jedną głoskę.
Przykładami heksagrafów są samogłoski sześcioliterowe używane w języku irlandzkim:
- eabhai – zapis głoski [əu̯] oraz w rejonie Donegalu do zapisu [oː].
- eadhai – zapis głoski [əi̯] oraz w rejonie Donegalu do zapisu [eː].
- eamhai – zapis głoski [əu̯] oraz w rejonie Donegalu do zapisu [oː].
- eidhea – do zapisu głoski [əi̯].
- eighea – do zapisu głoski [əi̯].
- oidhea – do zapisu głoski [əi̯].
- oighea – do zapisu głoski [əi̯].