Heksagraf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Heksagraf (gr. ἕξ, hex, „sześć” i γράφω, grapho, „zapis”) – sześć liter oznaczających jedną głoskę.

Przykładami heksagrafów są samogłoski sześcioliterowe używane w języku irlandzkim:

  • eabhai – zapis głoski [əu̯] oraz w rejonie Donegalu do zapisu [oː].
  • eadhai – zapis głoski [əi̯] oraz w rejonie Donegalu do zapisu [eː].
  • eamhai – zapis głoski [əu̯] oraz w rejonie Donegalu do zapisu [oː].
  • eidhea – do zapisu głoski [əi̯].
  • eighea – do zapisu głoski [əi̯].
  • oidhea – do zapisu głoski [əi̯].
  • oighea – do zapisu głoski [əi̯].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]