Chrobotek Floerkego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chrobotek Floerkego
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

miseczniaki

Rząd

misecznicowce

Rodzina

chrobotkowate

Rodzaj

chrobotek

Gatunek

chrobotek Floerkego

Nazwa systematyczna
Cladonia floerkeana (Fr.) Flörke
De Cladonia's uit de sectie Cocciferae in België (morfologie, chemie, ecologie, sociologie, verspreiding en systematiek) 2. Ph.D. Thesis (Wilrijk): 99 (1828)

Chrobotek Floerkego (Cladonia floerkeana (Fr.) Flörke) – gatunek grzybów należący do rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cladonia, Cladoniaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1]

Po raz pierwszy takson ten opisany został w 1825 r. przez Eliasa Friesa jako Cenomyce floerkeana; nazwę nadano na cześć Heinricha Gustava Flörkego[3]. Do rodzaju Cladonia przeniósł go w 1828 r. tenże Heinrich Gustav Flörke. W niektórych ujęciach systematycznych traktowany był jako podgatunek lub odmiana chrobotka cienkiego (Cladonia macilenta), obecnie według Index Fungorum za obowiązującą uznaje się diagnozę podaną przez Flörkego[4].

Nazwa polska według opracowania W. Fałtynowicza[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Plecha pierwotna z glonami protokokkoidalnymi ma postać drobnych, wcinanych lub karbowanych łusek. Mogą one być skupione lub rozproszone, trwałe lub zanikające. Plecha wtórna to wyrastające z plechy pierwotnej pojedynczo lub w skupiskach podecja o wysokości 0,5–3 cm i grubości 0,5–1,5 mm. Na przekroju poprzecznym są one wałeczkowate, czasami górą rozdęte. Zazwyczaj są pojedyncze, czasami słabo rozgałęzione. Mają kolor białawy, szary lub oliwkowoszary i na całej swojej wysokości pokryte są gładką, brodawkowatą lub aerolkowatą korą. Urwistków brak, lub występują tylko w górnej części podecjów w postaci ziarenek, często są to tzw. soredia izydiowe. Reakcje barwne: brak[5].

Zazwyczaj na szczytach podecjów pojedynczo, lub po kilka wyrastają czerwone apotecja lecideowe o rozmiarach 0,5–2 mm. W jednym worku powstaje po 8 bezbarwnych, jednokomórkowych zarodników o rozmiarach 8–14 × 2,5–3 μm. Występują także czerwone pyknidy[5].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Z wyjątkiem Antarktydy występuje na wszystkich kontynentach świata. Występuje także na wielu wyspach w Arktyce, na Nowej Zelandii i in.[6]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Występuje na torfowiskach i wrzosowiskach oraz w lasach, głównie szpilkowych, najczęściej przy leśnych drogach. Rośnie na piaszczystej i próchnicznej glebie, na drewnie oraz u podstawy pni drzew[5].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Jest kilka podobnych chrobotków. Najbardziej podobny jest chrobotek cienki (Cladonia macilenta). Odróżnia się mniejszymi apotecjami i reakcjami barwnymi[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
  2. a b Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
  3. M. Charters, The Eponym Dictionary of Southern African Plants. Plant Names C-F [online], www.calflora.net [dostęp 2024-03-06].
  4. Species Fungorum. [dostęp 2014-06-03]. (ang.).
  5. a b c d Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].