Cliff Martinez – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cliff Martinez

Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1954 Nowy Jork, Bronx
Instrumenty	Perkusja
Gatunki	punk, funk rock, experimental rock
Zawód	Kompozytor, Muzyk
Aktywność	1983 –
Współpracownicy
Red Hot Chili Peppers, The Dickies, Lydia Lunch, The Weirdos, Captain Beefheart
Strona internetowa

Cliff Martinez (ur. 5 lutego 1954) – amerykański kompozytor muzyki filmowej i były perkusista.

Cliff Martinez urodził się w Nowym Jorku, w dzielnicy Bronx. Dorastał w mieście Columbus, w stanie Ohio, jego pierwszą pracą było komponowanie do popularnego telewizyjnego show Pee Wee's Playhouse^[1] Bardziej zainteresowany był jednak zespołami rockowymi, i grał na perkusji w wielu z nich, ale w żadnym nie zatrzymał się na dłużej.

Po kilku latach gry na perkusji dla takich zespołów jak Captain Beefheart and His Magic Band, The Dickies i Lydia Lunch i Weirdos, on i Jack Sherman, dołączyli do formacji Red Hot Chili Peppers za Hillela Slovaka i Jacka Ironsa, którzy przenieśli się do What Is This?. Po jakimś czasie z powodu nieustających spięć pomiędzy Shermanem i resztą zespołu, na jego miejsce powrócił Slovak i to z nim RHCP nagrało drugi album – Freaky Styley^[2]. Irons natomiast nadal pozostał wierny zespołowi What Is This?, więc to Marinez wziął udział w tournèe. W trakcie nagrywania demo do trzeciego albumu – The Uplift Mofo Party Plan, Kiedis czuł, że serce Martineza nie należy już do zespołu i nie oddaje się całkowicie muzyce, więc został on zwolniony^[3]. Na jego miejsce przyjęty został Jack Irons.

Zainteresowania Martineza zmieniły się i skupił on swoją uwagę na stronie muzycznej filmów. Jego pierwsza produkcją, do którego stworzył ścieżkę dźwiękową było Seks, kłamstwa i kasety wideo, w reżyserii Stevena Soderbergha. Soderbergh zaproponował potem Martinezowi stworzenie soundtracków do kilku jego filmów, najpopularniejsze z nich to Traffic w 2000 i adaptacji powieści Stanisława Lema – Solaris w 2002^[4].

• Seks, kłamstwa i kasety wideo (1989)
• Więcej czadu (1990)
• Kafka (1991)
• Czarna magia (1992)
• Król wzgórza (1993)
• Na samym dnie (1995)
• Gray’s Anatomy (1996)
• Schizopolis (1996)
• Wicked (1998)
• The Limey (1999)
• Traffic (2000)
• Narc (2002)
• Solaris (2002)
• Wonderland (2003)
• Wicker Park (2004)
• Havoc (2005)
• First Snow (2006)
• Espion(s) (2009)
• In the Beginning (2009)
• Prawnik z lincolna (2011)
• Drive (2011)
• Epidemia strachu (2011)
• Tylko Bóg wybacza (2013)
• Far Cry 4 (2014)
• Neon Demon (2016)

• Weird World

• 13:13 (1982)
• Stinkfist (1986)

• Ice Cream for Crow (1982)

• The Red Hot Chili Peppers (1984)
• Freaky Styley (1985)

• Killer Clowns From Outer Space (1988)
• The Second Coming (1989)
• Locked N' Loaded Live in London (1991)
• Idjit Savant (1994)

• Cliff Martinez Official Website
• Video interview of Cliff Martinez. tvtrecords.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-22)].
• Soundtrack reviews for Cliff Martinez. musicfromthemovies.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-16)].
• Wicker Park Soundtrack Interview
• Mix Online. mixonline.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-12)].