Corrientes (prowincja) – Wikipedia, wolna encyklopedia
prowincja | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Kod ISO 3166-2 | AR-W | ||||
Gubernator | |||||
Powierzchnia | 88 199 km² | ||||
Populacja (2015) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | 12,13 os./km² | ||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||
Liczba Departamenty | 25 | ||||
Liczba przedstawicieli w parlamencie | |||||
Liczba senatorów | 3 | ||||
Liczba deputowanych | 7 | ||||
Położenie na mapie Argentyny | |||||
Strona internetowa |
Corrientes – jedna z prowincji Argentyny, położona w północno-wschodniej części kraju, na obszarze Międzyrzecza. Graniczy z (od północy, zgodnie z ruchem wskazówek zegara): Paragwajem, prowincją Misiones, Brazylią, Urugwajem oraz prowincjami Entre Rios, Santa Fe i Chaco.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Przed przybyciem Hiszpanów na większości obszaru obecnej prowincji Corrientes żył lud Guarani. Miasto Corrientes założył w 1589 Juan Torres de Vera y Aragón jako przystanek w połowie drogi między Asunción a Buenos Aires, miasto rozwijało się dzięki położeniu przy tej trasie. Następnie Jezuici podjęli się działalności ewangelizacyjnej na terenie obecnego Corrientes.
W czasach walk o niezależność od Hiszpanii, Corrientes przyłączyło się do Liga de los Pueblos Libres (1814–1820) José Gervasio Artigasa. Atak wojsk paragwajskich na Corrientes stał się początkiem wojny paragwajskiej, w której prócz Paragwaju wzięły udział Argentyna, Brazylia i Urugwaj.
W roku 1819 założono uniwersytet Universidad Nacional del Litoral, który przemianowano w 1956 na Universidad Nacional del Nordeste (Uniwersytet Narodowy Północnego Wschodu).
Kultura
[edytuj | edytuj kod]Kultura w Corrientes w większości wywodzi się z kultury europejskiej, jednakże posiada i własne odmienności: muzyka i taniec chamamé, tradycje ludu Guaraní, a także jest jedynym znaczącym poza Buenos Aires ośrodkiem kultury pochodzenia afrykańskiego. Czarnoskóra ludność obchodzi tu święta, zwłaszcza w karnawale, najbardziej chyba kolorowe w całej Argentynie.
Słynnymi bohaterami walk o niepodległość byli tu correntinos, generał José de San Martín (ur. 1778 w Yapeyú), oraz Juan Bautista Cabral (urodzony w Saladas), który, jak głosi ludowa legenda, oddał życie za generała w bitwie pod San Lorenzo.
Miejscami popularnymi wśród turystów są tu moczary Iberá oraz Park Narodowy Mburucuyá.
28 września 2004 prowincja Corrientes uznała język guaraní za urzędowy, na równi z językiem hiszpańskim.
Geografia i klimat
[edytuj | edytuj kod]Leżąc na obszarze Międzyrzecza prowincja Corrientes znajduje się w strefie klimatu podzwrotnikowego, z ulewnymi deszczami i wysokimi temperaturami o niewielkich wahaniach, zarówno rocznych jak i dobowych. Jedynie w południowej części prowincji klimat jest nieco łagodniejszy, z powodu wpływu umiarkowanego klimatu równin argentyńskiej pampy.
Corrientes należy do dorzecza dwóch rzek: Urugwaju na wschodzie, oraz Parany na północnym wschodzie. Rzeki te wyznaczają granice prowincji. Niskie brzegi Parany powodują, że rzeka często wylewa, powodując powodzie. Po szczególnie dużej powodzi z 1982 roku, rozpoczęto w prowincji budowę wałów przeciwpowodziowych.
Prowincja Corrientes jest w większości równinna, z najwyższym wzniesieniem na wschodzie. Teren stopniowo opada ku zachodowi, ku dolinie rzeki Paraná, tworząc tarasy. Moczary Iberá, rejon bagien i torfowisk, to zapadlisko pochodzenia wulkanicznego, zapełnione później osadami rzecznymi i produktami erozji.
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Najważniejszą gałęzią gospodarki prowincji jest rolnictwo, skoncentrowane na uprawie cytrusów, ryżu, yerba mate, herbaty i bawełny. Przemysł drzewny korzysta z 1,400 km² lasów sosnowych i eukaliptusowych.
Hodowla bydła stanowi problem, ze względu na wysoką temperaturę i niską jakość trawy, zwłaszcza na północy prowincji. Z tego powodu hoduje się najczęściej bydło rasy brangus. Na północy można jednak znaleźć i inne odmiany. Tutejsze pogłowie liczy 4 miliony sztuk i jest wypasane na obszarze 70 000 km².
W całości gospodarki prowincji produkcja tytoniu stanowi 45%, żywności, w tym przetworzonej 30%, a wyrobów przemysłu odzieżowego 16% przychodów.
Na rzece Paraná, w pobliżu miasta Ituzaingó znajduje się hydroelektrownia Yaciretá, z wielką tamą, dostarczająca energię elektryczną na potrzeby prowincji oraz dla innych prowincji Argentyny i na eksport do Paragwaju.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Prowincja Corrientes dzieli się na 25 departamentów (departamentos):
Departament (Stolica)
- Bella Vista (Bella Vista)
- Berón de Astrada (Berón de Astrada)
- Capital (Corrientes)
- Concepción (Concepción)
- Curuzú Cuatía (Curuzú Cuatiá)
- Empedrado (Empedrado)
- Esquina (Esquina)
- General Alvear (Alvear)
- General Paz (Nuestra Señora del Rosario de Caá Catí)
- Goya (Goya)
- Itatí (Itatí)
- Ituzaingó (Ituzaingó)
- Lavalle (Lavalle)
- Mburucuyá (Mburucuyá)
- Mercedes (Mercedes)
- Monte Caseros (Monte Caseros)
- Paso de los Libres (Paso de los Libres)
- Saladas (Saladas)
- San Cosme (San Cosme)
- San Luis del Palmar (San Luis del Palmar)
- San Martín (La Cruz)
- San Miguel (San Miguel)
- San Roque (San Roque)
- Santo Tomé (Santo Tomé)
- Sauce (Sauce)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona prowincji (hiszp.)
- Historia prowincji. todo-argentina.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)]. (hiszp.)
- Zdjęcia z prowincji Corrientes. guiafe.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-09)].