Czarny Dukt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czarny Dukt – górska droga leśna w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich, w gminie Stronie Śląskie, (powiat kłodzki)^[1].

Droga leśna w Sudetach Wschodnich, w Górach Bialskich, prowadząca przez teren Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Droga o długości 2,2 km przy różnicy wzniesień ok. 166 m., łączy Dukt Nad Spławami z Czarnobielski Duktem. Czarny Dukt od Czarnobielskiego Duktu odchodzi na poz. 830,5 m n.p.m., przy ujściu Złotego Potoku do Bielawki około 850 m. na północny wschód od szczytu wzniesienia Jawornik Kobyliczny, do Duktu Nad Spławami dochodzi na poziomie 996,5 m n.p.m. około 540 m. na południowy wschód od szczytu wzniesienia Orlik^[2]. W przeszłości droga nosiła nazwę niem. Schwarzer Weg.

Drogę wybudowano w XIX jako jedną z leśnych dróg w dobrach klucza strońskiego należącego do królewny Marianny Orańskiej. W przeszłości droga miała znaczenie dla lokalnego przemysłu leśnego i ruchu turystycznego, służyła głównie jako najkrótsza droga do wywózki drewna pozyskiwanego na terenie Gór Bialskich. Droga w pierwszych latach XX wieku straciła swoje znaczenie gospodarcze i zaliczana jest do jednych z zapomnianych dróg w Masywie Śnieżnika.

Nadawanie w przeszłości nazw drogom leśnym wiązało się z polityką leśników, którzy poszczególne dukty rozróżniali na podstawie nazw.

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6.
• Masyw Śnieżnika – Stronie Śląskie, mapa w skali 1:30 000, Wydawnictwo Kartograficzne "Compass", Wrocław 2003, ISBN 83-89165-34-1.