Dalja Icik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dalja Icik
Data i miejsce urodzenia	20 października 1952 ; Jerozolima
	p.o. Prezydenta Izraela
Okres	od 25 stycznia 2007; do 25 kwietnia 2007
Przynależność polityczna	Kadima
Poprzednik	Mosze Kacaw
Następca	Mosze Kacaw
	p.o. Prezydenta Izraela
Okres	od 1 lipca 2007; do 15 lipca 2007
Przynależność polityczna	Kadima
Poprzednik	Mosze Kacaw
Następca	Szimon Peres
	Przewodniczący Knesetu
Okres	od 4 maja 2006; do 30 marca 2009
Przynależność polityczna	Kadima
Poprzednik	Re’uwen Riwlin
Następca	Re’uwen Riwlin
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dalja Icik (hebr. דליה איציק, ang. Dalia Itzik ur. 20 października 1952) – izraelska polityk, posłanka do Knesetu w latach 1992–2013, minister komunikacji, handlu i środowiska, przewodnicząca Knesetu, od 25 stycznia do 15 lipca 2007 pełniła obowiązki prezydenta Izraela^[1].

Życiorys

Urodziła się w Jerozolimie w rodzinie irackich Żydów. W swej politycznej karierze, Icik pełniła stanowisko wiceburmistrza tego miasta.

Członkini Knesetu od 2003 roku jako posłanka Partii Pracy. 28 listopada 2005 zadeklarowała jej opuszczenie i wstąpienie do nowo utworzonej przez Ariela Szarona partii Kadima.

Minister komunikacji w rządzie Ehuda Olmerta, była także ministrem handlu oraz ministrem środowiska.

4 maja 2006 wybrana jako pierwsza kobieta na przewodniczącego (speakera) parlamentu (pełniła funkcję do 30 marca 2009)^[2], od 25 stycznia 2007 do czasu wyboru nowej głowy państwa (Szimon Peres) pełniła obowiązki prezydenta Izraela^[1] w zastępstwie Mosze Kacawa, który ustąpił z urzędu w związku z zarzutami o molestowanie seksualne^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Dalia Itzik becomes acting president.
↑ Israel. Ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2019-06-05]. (ang.).
↑ Były prezydent Izraela skazany na 7 lat za gwałt.

Bibliografia

Dalja Icik (ang.) – profil na stronie Knesetu.

[:0-1] Dalia Itzik becomes acting president.

[2] Israel. Ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2019-06-05]. (ang.).

[3] Były prezydent Izraela skazany na 7 lat za gwałt.

[:1-4] ster, p.o. premiera, od I 2006 de facto, a od IV 2006 formalnie, tymczasowy premier (z uwagi na chorobę Szarona)

[:2-5] w dniu zaprzysiężenia

[:3-6] rwszych dni działania rządu

[:4-7] stępnie minister

[:5-8] Vice Prime Minister, a nie Deputy Prime Minister

[1]

[2]

[3]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

Premier	Ehud Barak
Wicepremierzy	Jicchak Mordechaj Dawid Lewi Binjamin Ben Eli’ezer
Ministrowie¹	Chajjim Ramon Chajjim Oron Jicchak Lewi Josi Sarid Awraham Szochat Szelomo Ben Ammi Szelomo Benizri Ran Kohen Josi Belin Eli Jiszaj Elijjahu Suwisa Szimon Peres Jicchak Kohen Dalja Icik Natan Szaranski
Wiceministrowie²	Jicchak Waknin Efrajim Sneh Meszullam Nahari Sza’ul Jahalom Nissim Dahan Nawaf Masalaha Marina Solodkin Jigal Bibi
Późniejsi członkowie rządu	Roni Milo Juli Tamir Ra’anan Kohen Mattan Wilnaj Micha’el Melchior Amnon Lipkin-Szachak (ministrowie)

Premier	Ariel Szaron
Wicepremierzy¹	Eli Jiszaj Szimon Peres Silwan Szalom Natan Szaranski
Ministrowie¹	Szalom Simchon Cippi Liwni Re’uwen Riwlin Binjamin Ben Eli’ezer Limor Liwnat Nissim Dahan Dalja Icik Elijjahu Suwisa Me’ir Szitrit Szelomo Benizri Awigdor Lieberman Uzzi Landau Aszer Ochana Mattan Wilnaj Cachi Hanegbi Rechawam Ze’ewi Efrajim Sneh Salih Tarif Ra’anan Kohen Szemu’el Awital
Wiceministrowie¹	Jurij Sztern Dalja Rabin-Pelosof Meszullam Nahari Micha’el Melchior Juli-Jo’el Edelstein Eli Ben-Menachem Na’omi Blumenthal Gidon Ezra Awraham Jechezkel
Późniejsi członkowie rządu	Sza’ul Mofaz Binjamin Netanjahu Efi Ejtam Roni Milo Binjamin Elon Jicchak Lewi Dan Nawe Dan Meridor Dawid Lewi (ministrowie) Me’ir Porusz Weizman Sziri Awraham Rawic Jicchak Kohen Jicchak Waknin Dawid Azulaj Sofa Landwer (wiceministrowie)