David Goffin – Wikipedia, wolna encyklopedia

David Goffin
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1990
Rocourt

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2009

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Germain Gigounon

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

7 (20 listopada 2017)

Australian Open

QF (2017)

Roland Garros

QF (2016)

Wimbledon

QF (2019, 2022)

US Open

4R (2017–2020)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

158 (15 lipca 2019)

Australian Open

1R (2013)

US Open

1R (2012, 2015)

David Goffin (ur. 7 grudnia 1990 w Rocourt) – belgijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, finalista tych rozgrywek w sezonie 2015 i sezonie 2017, olimpijczyk z Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016).

Najwyższe – 7. miejsce w rankingu gry pojedynczej osiągnął 20 listopada 2017 roku.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2008 roku brał udział w juniorskim French Open w grze pojedynczej oraz podwójnej chłopców. W obu turniejach odpadł w 1 rundzie. Podczas juniorskiego Wimbledonu w tym samym roku osiągnął 1. rundę w grze pojedynczej oraz półfinał w deblu.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu 2012 osiągnął ćwierćfinał turnieju w Ćennaju. We French Open przegrał w 3. rundzie kwalifikacji, jednakże do turnieju głównego dostał się jako szczęśliwy przegrany. Pokonał w nim Radka Štěpánka, Arnauda Clémenta i Łukasza Kubota. W 4. rundzie uległ 7:5, 5:7, 2:6, 4:6 Rogerowi Federerowi. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w konkurencji gry pojedynczej Goffin został wyeliminowany w 1. rundzie przez Juana Mónaco. W sierpniu Belg dotarł do ćwierćfinału turnieju w Winston-Salem, odpadając po porażce z Johnem Isnerem. W październiku awansował również do ćwierćfinału rozgrywek ATP World Tour w Walencji, gdzie uległ Jürgenowi Melzerowi.

Na początku sierpnia 2014 Goffin wygrał zawody ATP World Tour w Kitzbühel. W drodze po tytuł pokonał m.in. Philippa Kohlschreibera, natomiast w finale Dominika Thiema. We wrześniu Belg wywalczył kolejny singlowy tytuł ATP World Tour, w halowym turnieju w Metzu. Wyeliminował m.in. w ćwierćfinale Jo-Wilfrieda Tsongę, a w decydującym meczu okazał się lepszy od João Sousy. Do trzeciego w sezonie finału Goffin dotarł pod koniec października w Bazylei, gdzie nie sprostał Rogerowi Federerowi.

W sezonie 2015 Goffin pierwszy finał osiągnął w połowie czerwca w ’s-Hertogenbosch na nawierzchni trawiastej. Spotkanie o tytuł przegrał z Nicolasem Mahutem 6:7(1), 1:6. Dokładnie rok po osiągnięciu pierwszego finału kategorii ATP World Tour 250 ponownie zmierzył się z Dominicem Thiemem w meczu mistrzowskim – tym razem w Gstaad Goffin uległ Austriakowi 5:7, 2:6.

Pierwszy w karierze wielkoszlemowy ćwierćfinał Belg osiągnął w sezonie 2016 podczas French Open, ponosząc porażkę z Dominikiem Thiem. W październiku Goffin został finalistą turnieju w Tokio, ostatni mecz przegrywając z Nickiem Kyrgiosem. W 2016 roku uczestniczył w zawodach singlowych igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro dochodząc do 3. rundy.

Sezon 2017 Goffin zakończył z dwoma triumfami turniejowymi. Na początku października wygrał zawody w Shenzhen w finale eliminując Ołeksandra Dołhopołowa, a w swoim kolejnym starcie zwyciężył w Tokio, pokonując w ostatnim meczu Adriana Mannarino. W lutym Belg był w finałach halowych imprez w Sofii i Rotterdamie, natomiast w listopadzie zakwalifikował się do ATP Finals. Po dwóch wygranych spotkaniach grupowych zmierzył się w półfinale z Rogerem Federerem, eliminując Szwajcara w trzech setach. Pojedynek o tytuł Goffin przegrał 5:7, 6:4, 3:6 z Grigorem Dimitrowem. Po ATP Finals Belg zagrał w składzie reprezentacji, która w finale Pucharu Davisa zmierzyła się z Francją. Tytuł zdobyli Francuzi pokonując 3:2 Belgów, a oba punkty dla Belgii zdobył Goffin po wygranych z Lucasem Pouille i Jo-Wilfriedem Tsongą.

Podczas sezonu 2018 Goffin nie awansował do finału zawodów ATP World Tour. Był natomiast kilkakrotnie w półfinałach, najpierw w Montpellier, a następnie w Rotterdamie, gdzie po przegraniu pierwszego seta z Grigorem Dimitrowem skreczował na początku drugiego seta przez uderzenie piłką w oko. Na podłożu ziemnym został półfinalistą w Barcelonie, broniąc w meczu drugiej rundy przeciwko Marcelowi Granollersowi piłki meczowej. Na turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati jednego dnia wyeliminował Kevina Andersona (nr 6. ATP) i Juana Martína del Potra (nr 4. ATP). Mecz o udział w finale przegrał przez krecz w drugim secie z Rogerem Federerem z powodu urazu ramienia. Na początku października zakończył starty w roku 2018, podając jako przyczynę kontuzję prawego łokcia.

W roku 2019 Goffin wygrał pierwszy w karierze turniej w konkurencji gry podwójnej, na początku sezonu w Dosze, partnerując Pierre-Hugues Herbertowi. W czerwcu osiągnął singlowy finał w Halle, ponosząc porażkę z Rogerem Federerem. W sierpniu został pierwszym Belgiem, który doszedł do finału zawodów ATP Tour Masters 1000, w Cincinnati. Ostatni mecz przegrał z Daniiłem Miedwiediewem.

W sezonie 2021 triumfował w zawodach w Montpellier, w meczu finałowym pokonując Roberto Bautistę-Aguta z wynikiem 5:7, 6:4, 6:2.

W kwietniu 2022 roku zdobył trofeum w Marrakeszu, gdzie pokonał w finale Alexa Molčana 3:6, 6:3, 6:3.

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (6–9)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 2 sierpnia 2014 Kitzbühel Ceglana Austria Dominic Thiem 4:6, 6:1, 6:3
Zwycięzca 2. 21 września 2014 Metz Twarda (hala) Portugalia João Sousa 6:4, 6:3
Finalista 1. 26 października 2014 Bazylea Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer 2:6, 2:6
Finalista 2. 14 czerwca 2015 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Francja Nicolas Mahut 6:7(1), 1:6
Finalista 3. 2 sierpnia 2015 Gstaad Ceglana Austria Dominic Thiem 5:7, 2:6
Finalista 4. 9 października 2016 Tokio Twarda Australia Nick Kyrgios 6:4, 3:6, 5:7
Finalista 5. 12 lutego 2017 Sofia Twarda (hala) Bułgaria Grigor Dimitrow 5:7, 4:6
Finalista 6. 19 lutego 2017 Rotterdam Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:4, 4:6, 1:6
Zwycięzca 3. 1 października 2017 Shenzhen Twarda Ukraina Ołeksandr Dołhopołow 6:4, 6:7(5), 6:3
Zwycięzca 4. 8 października 2017 Tokio Twarda Francja Adrian Mannarino 6:3, 7:5
Finalista 7. 19 listopada 2017 ATP Finals, Londyn Twarda (hala) Bułgaria Grigor Dimitrow 5:7, 6:4, 3:6
Finalista 8. 23 czerwca 2019 Halle Trawiasta Szwajcaria Roger Federer 6:7(2), 1:6
Finalista 9. 18 sierpnia 2019 Cincinnati Twarda Rosja Daniił Miedwiediew 6:7(3), 4:6
Zwycięzca 5. 28 lutego 2021 Montpellier Twarda (hala) Hiszpania Roberto Bautista-Agut 5:7, 6:4, 6:2
Zwycięzca 6. 10 kwietnia 2022 Marrakesz Ceglana Słowacja Alex Molčan 3:6, 6:3, 6:3

Gra podwójna (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 stycznia 2019 Doha Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
5:7, 6:4, 10–4

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]