David Goffin – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 7 grudnia 1990 |
Wzrost | 180 cm |
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2009 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Germain Gigounon |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 6 |
Najwyżej w rankingu | 7 (20 listopada 2017) |
Australian Open | QF (2017) |
Roland Garros | QF (2016) |
Wimbledon | QF (2019, 2022) |
US Open | 4R (2017–2020) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 |
Najwyżej w rankingu | 158 (15 lipca 2019) |
Australian Open | 1R (2013) |
US Open | 1R (2012, 2015) |
David Goffin (ur. 7 grudnia 1990 w Rocourt) – belgijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, finalista tych rozgrywek w sezonie 2015 i sezonie 2017, olimpijczyk z Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016).
Najwyższe – 7. miejsce w rankingu gry pojedynczej osiągnął 20 listopada 2017 roku.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]W 2008 roku brał udział w juniorskim French Open w grze pojedynczej oraz podwójnej chłopców. W obu turniejach odpadł w 1 rundzie. Podczas juniorskiego Wimbledonu w tym samym roku osiągnął 1. rundę w grze pojedynczej oraz półfinał w deblu.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Na początku sezonu 2012 osiągnął ćwierćfinał turnieju w Ćennaju. We French Open przegrał w 3. rundzie kwalifikacji, jednakże do turnieju głównego dostał się jako szczęśliwy przegrany. Pokonał w nim Radka Štěpánka, Arnauda Clémenta i Łukasza Kubota. W 4. rundzie uległ 7:5, 5:7, 2:6, 4:6 Rogerowi Federerowi. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w konkurencji gry pojedynczej Goffin został wyeliminowany w 1. rundzie przez Juana Mónaco. W sierpniu Belg dotarł do ćwierćfinału turnieju w Winston-Salem, odpadając po porażce z Johnem Isnerem. W październiku awansował również do ćwierćfinału rozgrywek ATP World Tour w Walencji, gdzie uległ Jürgenowi Melzerowi.
Na początku sierpnia 2014 Goffin wygrał zawody ATP World Tour w Kitzbühel. W drodze po tytuł pokonał m.in. Philippa Kohlschreibera, natomiast w finale Dominika Thiema. We wrześniu Belg wywalczył kolejny singlowy tytuł ATP World Tour, w halowym turnieju w Metzu. Wyeliminował m.in. w ćwierćfinale Jo-Wilfrieda Tsongę, a w decydującym meczu okazał się lepszy od João Sousy. Do trzeciego w sezonie finału Goffin dotarł pod koniec października w Bazylei, gdzie nie sprostał Rogerowi Federerowi.
W sezonie 2015 Goffin pierwszy finał osiągnął w połowie czerwca w ’s-Hertogenbosch na nawierzchni trawiastej. Spotkanie o tytuł przegrał z Nicolasem Mahutem 6:7(1), 1:6. Dokładnie rok po osiągnięciu pierwszego finału kategorii ATP World Tour 250 ponownie zmierzył się z Dominicem Thiemem w meczu mistrzowskim – tym razem w Gstaad Goffin uległ Austriakowi 5:7, 2:6.
Pierwszy w karierze wielkoszlemowy ćwierćfinał Belg osiągnął w sezonie 2016 podczas French Open, ponosząc porażkę z Dominikiem Thiem. W październiku Goffin został finalistą turnieju w Tokio, ostatni mecz przegrywając z Nickiem Kyrgiosem. W 2016 roku uczestniczył w zawodach singlowych igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro dochodząc do 3. rundy.
Sezon 2017 Goffin zakończył z dwoma triumfami turniejowymi. Na początku października wygrał zawody w Shenzhen w finale eliminując Ołeksandra Dołhopołowa, a w swoim kolejnym starcie zwyciężył w Tokio, pokonując w ostatnim meczu Adriana Mannarino. W lutym Belg był w finałach halowych imprez w Sofii i Rotterdamie, natomiast w listopadzie zakwalifikował się do ATP Finals. Po dwóch wygranych spotkaniach grupowych zmierzył się w półfinale z Rogerem Federerem, eliminując Szwajcara w trzech setach. Pojedynek o tytuł Goffin przegrał 5:7, 6:4, 3:6 z Grigorem Dimitrowem. Po ATP Finals Belg zagrał w składzie reprezentacji, która w finale Pucharu Davisa zmierzyła się z Francją. Tytuł zdobyli Francuzi pokonując 3:2 Belgów, a oba punkty dla Belgii zdobył Goffin po wygranych z Lucasem Pouille i Jo-Wilfriedem Tsongą.
Podczas sezonu 2018 Goffin nie awansował do finału zawodów ATP World Tour. Był natomiast kilkakrotnie w półfinałach, najpierw w Montpellier, a następnie w Rotterdamie, gdzie po przegraniu pierwszego seta z Grigorem Dimitrowem skreczował na początku drugiego seta przez uderzenie piłką w oko. Na podłożu ziemnym został półfinalistą w Barcelonie, broniąc w meczu drugiej rundy przeciwko Marcelowi Granollersowi piłki meczowej. Na turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati jednego dnia wyeliminował Kevina Andersona (nr 6. ATP) i Juana Martína del Potra (nr 4. ATP). Mecz o udział w finale przegrał przez krecz w drugim secie z Rogerem Federerem z powodu urazu ramienia. Na początku października zakończył starty w roku 2018, podając jako przyczynę kontuzję prawego łokcia.
W roku 2019 Goffin wygrał pierwszy w karierze turniej w konkurencji gry podwójnej, na początku sezonu w Dosze, partnerując Pierre-Hugues Herbertowi. W czerwcu osiągnął singlowy finał w Halle, ponosząc porażkę z Rogerem Federerem. W sierpniu został pierwszym Belgiem, który doszedł do finału zawodów ATP Tour Masters 1000, w Cincinnati. Ostatni mecz przegrał z Daniiłem Miedwiediewem.
W sezonie 2021 triumfował w zawodach w Montpellier, w meczu finałowym pokonując Roberto Bautistę-Aguta z wynikiem 5:7, 6:4, 6:2.
W kwietniu 2022 roku zdobył trofeum w Marrakeszu, gdzie pokonał w finale Alexa Molčana 3:6, 6:3, 6:3.
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (6–9)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 sierpnia 2014 | Kitzbühel | Ceglana | Dominic Thiem | 4:6, 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 2. | 21 września 2014 | Metz | Twarda (hala) | João Sousa | 6:4, 6:3 |
Finalista | 1. | 26 października 2014 | Bazylea | Twarda (hala) | Roger Federer | 2:6, 2:6 |
Finalista | 2. | 14 czerwca 2015 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Nicolas Mahut | 6:7(1), 1:6 |
Finalista | 3. | 2 sierpnia 2015 | Gstaad | Ceglana | Dominic Thiem | 5:7, 2:6 |
Finalista | 4. | 9 października 2016 | Tokio | Twarda | Nick Kyrgios | 6:4, 3:6, 5:7 |
Finalista | 5. | 12 lutego 2017 | Sofia | Twarda (hala) | Grigor Dimitrow | 5:7, 4:6 |
Finalista | 6. | 19 lutego 2017 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 6:4, 4:6, 1:6 |
Zwycięzca | 3. | 1 października 2017 | Shenzhen | Twarda | Ołeksandr Dołhopołow | 6:4, 6:7(5), 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 8 października 2017 | Tokio | Twarda | Adrian Mannarino | 6:3, 7:5 |
Finalista | 7. | 19 listopada 2017 | ATP Finals, Londyn | Twarda (hala) | Grigor Dimitrow | 5:7, 6:4, 3:6 |
Finalista | 8. | 23 czerwca 2019 | Halle | Trawiasta | Roger Federer | 6:7(2), 1:6 |
Finalista | 9. | 18 sierpnia 2019 | Cincinnati | Twarda | Daniił Miedwiediew | 6:7(3), 4:6 |
Zwycięzca | 5. | 28 lutego 2021 | Montpellier | Twarda (hala) | Roberto Bautista-Agut | 5:7, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 6. | 10 kwietnia 2022 | Marrakesz | Ceglana | Alex Molčan | 3:6, 6:3, 6:3 |
Gra podwójna (1–0)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 2019 | Doha | Twarda | Pierre-Hugues Herbert | Robin Haase Matwé Middelkoop | 5:7, 6:4, 10–4 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).