de Havilland Flamingo – Wikipedia, wolna encyklopedia

de Havilland Flamingo

De Havilland Flamingo
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	de Havilland
Typ	samolot pasażerski
Konstrukcja	całkowicie metalowy górnopłat
Załoga	3 osoby (wersja wojskowa) 3 + 17 pasażerów (wersja cywilna)
Historia
Data oblotu	22 grudnia 1938
Lata produkcji	1939
Wycofanie ze służby	1950
Dane techniczne
Napęd	2 x silnik gwiazdowy Bristol Perseus XVI
Moc	930 KM
Wymiary
Rozpiętość	21,4 m
Długość	15,4 m
Wysokość	4,7 m
Powierzchnia nośna	60,5 m²
Masa
Własna	4450 kg
Startowa	7980 kg
Osiągi
Prędkość maks.	385 km/h
Pułap	6730 m
Zasięg	2160 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
17
Użytkownicy
Wielka Brytania
Multimedia w Wikimedia Commons

de Havilland DH.95 Flamingo – brytyjski samolot pasażerski z 1938 roku. Górnopłat stosowany do przewozów pasażerskich oraz w trakcie II wojny światowej jako samolot transportowy RAF. Wyprodukowano 14 egzemplarzy.

Flamingo został zaprojektowany przez wytwórnię de Havilland jako całkowicie metalowy górnopłat napędzanym dwoma silnikami gwiazdowymi. Był to pierwszy całkowicie metalowy samolot pasażerski wyprodukowany przez firmę de Havilland. Załogę stanowiły trzy osoby: dwóch pilotów oraz operator radiowy w kokpicie. Natomiast w kadłubie przewidziano miejsce dla 12-17 pasażerów. Samolot miał chowane podwozie, klapy szczelinowe oraz zmianę skoku śmigła. Został uznany za bardzo obiecujący projekt na eksport. Uważano, że mógł konkurować z amerykańskimi Douglas DC-3 i Lockheed L-10 Electra.

Pierwszy prototyp oblatano 22 grudnia 1938 roku. Napęd stanowiły dwa silniki Bristol Perseus o mocy 890 KM. Dobre wyniki samolotu podczas prób w locie przesądziły o produkcji seryjnej.

W 1939 roku prototyp został dostarczony do Jersey Airways do dalszych testów. Po wybuchu wojny przeszedł do dyspozycji RAF. Jednakże BOAC, w którym zrzeszona była Jersey, odmówiono kredytu na zakup Douglas DC-5, dlatego firma zamówiła kolejne 8 flamingów. Flamingo z BOAC były używane na Bliskim Wschodzie, gdzie prowadziły transport dla wojsk brytyjskich. Wycofanie ze służby nastąpiło w 1950 roku, a ostatni egzemplarz złomowano w 1954 roku.

• Flamingo 21/39 do użytku Flight King's (transport VIP) - 2 sztuki
• Flamingo 20/39 do użytku No. 24 dywizjonu RAF jako samoloty komunikacji - 1 sztuka
• Flamingo cywilny - 11 sztuk, trzy dla No. I 24 Sqdn FAA, reszta dla BOAC

• Bain Gordon, De Havilland: Pictorial Tribute, Londyn 1992
• Green William, Swanborough Gordon, "De Havilland Orphan's War" 1996
• Jackson AJ, De Havilland Aircraft, London 1987