Delfinek długoszczęki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Delfinek długoszczęki
Stenella longirostris[1]
(J. E. Gray, 1828)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Rząd

Cetartiodactyla

(bez rangi) walenie
(bez rangi) zębowce
Rodzina

delfinowate

Rodzaj

delfinek

Gatunek

delfinek długoszczęki

Synonimy
  • Delphinus longirostris J. E. Gray, 1828[1]
Podgatunki
  • S. l. centroamericana Perrin, 1990
  • S. l. longirostris (J. E. Gray, 1828)
  • S. l. orientalis Perrin, 1990
  • S. l. roseiventris Wagner, 1853
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Delfinek długoszczęki[3], delfin długoszczęki[4], delfin długodzioby[potrzebny przypis] (Stenella longirostris) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae), przemierzający pelagiczne wody subtropikalne i tropikalne na całym świecie w ogromnych stadach liczących setki osobników, jest jednym z najlepszych akrobatów wśród waleni. Podczas skoku potrafi obrócić się wokół własnej osi nawet do sześciu razy zanim ponownie zanurzy się w wodzie.

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się cztery podgatunki S. longirostris[3][2][5]:

  • S. longirostris centroamericanadelfinek środkowoamerykański
  • S. longirostris longirostrisdelfinek długoszczęki
  • S. longirostris orientalisdelfinek wschodni
  • S. longirostris roseiventrisdelfinek różowobrzuchy

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Delfin ten ma około 60 ostro zakrzywionych zębów w długim dziobie, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Jest ciemnoszary i ma stromą, trójkątną płetwę grzbietową. Jeden z podgatunków, ma po bokach 3 paski ułożone od najciemniejszego do najjaśniejszego równolegle, w stronę brzucha.

Żywi się mezopelagicznymi rybami i głowonogami.

Największy zmierzony okaz, samiec, miał 2,3 m długości.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Stenella longirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b G. Braulik, R. Reeves, Stenella longirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-16] (ang.).
  3. a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 189. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Polskie i łacińskie nazwy waleni. Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. [dostęp 2020-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-23)].
  5. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Stenella longirostris. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-09-16]