Dilarə Əliyeva – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dilarə Əliyeva

Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1929 Tbilisi
Data śmierci	19 kwietnia 1991
Zawód, zajęcie	filolożka, tłumaczka i działaczka na rzecz praw kobiet
Multimedia w Wikimedia Commons

Dilarə Ələkbər qızı Əliyeva (ur. 14 grudnia 1929 w Tbilisi, zm. 19 kwietnia 1991 w Balakənie w rejonie Qax) – azerska filolożka, tłumaczka i działaczka na rzecz praw kobiet, w latach 1990–1991 członkini azerskiego Zgromadzenia Narodowego.

Urodziła się w rodzinie kowala. Uczyła się w szkole azerskojęzycznej w Tbilisi. Następnie w latach 1945–1950 studiowała orientalistykę na Bakijskim Uniwersytecie Państwowym^[1]. Po uzyskaniu tytułu licencjuszki zaczęła studia magisterskie w Instytucie Języka i Literatury Nizami Azerbejdżańskiej Akademii Nauk, skąd przeszła do Instytutu Literatury Rustaveli Gruzińskiej Akademii Nauk. W 1954 obroniła pracą doktorską na temat azerbejdżańsko-gruzińskich kontaktów w literaturze XIX w.^[2] W latach 1959–1972 kierowała katedrą literatury starożytnej i średniowiecznej Azerbejdżańskiej Akademii Nauk. W latach 1972–1979 pracowała Instytucie Literatury im. Nizamiego w Azerbejdżańskiej Akademii Nauk. Badała dziedzictwo średniowiecznego poety Nizamiego oraz kontakty historyczne i porównania między literaturą azerską i gruzińską. W latach 1979–1986 była starszą pracownicą naukową w Zakładzie Studiów Regulacyjnych. W 1986 została zatrudniona jako pracownica naukowa w Zakładzie Stosunków Literackich^[1].

Od 1960 należała do Związku Pisarzy Azerbejdżanu. Od 1988 należała do Ludowego Frontu Azerbejdżanu, została jednym z jego kierowników. Założyła Azerbejdżańskie Stowarzyszenie Ochrony Praw Kobiet^[3]. W 1980 została Honorową Pracownicą Kultury Gruzji^[1].

Zginęła w wypadku samochodowym. Została pochowana w Baku^[1].

Jej imieniem nazwano ulicę w Baku^[4]. Na ścianie jej domu zamieszczono tablicę pamiątkową^[3]. Jej imię nosi Azerbejdżańskie Stowarzyszenie Ochrony Praw Kobiet, które założyła^[5].

• Azərbaycan-gürcü ədəbi əlaqələri tarixindən (Z dziejów azersko-gruzińskich stosunków literackich), Baku 1958.
• Ürəkbir, diləkbir (Jedno serce, jedno życzenie), Baku 1981^[2].

• Qardaşlar (Bracia), opowiadania, Baku 1972.
• Bir gecənin sevinci (Radość nocy), opowiadania, Baku 1977.
• Arçil Sulakauri, Aşağı-yuxarı, opowieści, Baku 1978.
• Szota Rustaweli, Pələng dərisi geymiş pəhləvan (Rycerz w tygrysiej skórze), Baku 1978.
• Micheil Dżawachiszwili, Torpaq çəki, Baku 1980.
• Ilia Czawczawadze, Dilənçinin hekayəti (Historia żebraka), Baku 1987.
• Kür Xəzərə qovuşur (Kura dołącza do Caspiana), wybór tekstów z gruzińskiej literatury, Baku 1988^[1].