Dioryctria schuetzeella – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dioryctria schuetzeella
Fuchs, 1899
Imago w spoczynku
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	motyle
Rodzina	omacnicowate
Podrodzina	Phycitinae
Plemię	Phycitini
Rodzaj	Dioryctria
Gatunek	Dioryctria schuetzeella
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Dioryctria schuetzeella – gatunek motyla z rodziny omacnicowatych. Zamieszkuje strefę klimatu umiarkowanego w Europie. Gąsienice żerują na liściach i pąkach świerków i jodeł.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1899 roku przez Augusta Fuchsa^[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Rachlau w Niemczech^[2].

Samce osiągają od 10 do 11,5 mm, a samice od 9,5 do 12 mm długości przedniego skrzydła^[2]; rozpiętość skrzydeł wynosi od 21 do 28 mm^[3]. Głowa zaopatrzona jest w głaszczki wargowe o trzecim członie trzykrotnie krótszym od drugiego i nitkowate czułki o długości od 6 do 8 mm. U samca na czułkach występuje kępka łusek pokrywająca pięć ich członów^[2].

Przednie skrzydło porastają łuski barwy szarej, czarnej, białawej i jasnopomarańczowej, formujące nakrapianie oraz wzór z czterema liniami i jedną plamką. Zatarta, a niekiedy zanikła linia przedśrodkowa kontrastuje w części odsiebnej z grubą, czarną kreską. Linia środkowa również kontrastuje w części odsiebnej z czarną kreską, przynajmniej tak szeroką jak ona. Nerkowata plamka środkowa (łac. stigma discalis) ma białe zabarwienie i kontrastuje z przyciemnieniem pomiędzy nią a linią środkową. Obszar porośnięty łuskami jasnopomarańczowymi leży poniżej plamki nerkowatej. Silnie ząbkowana linia zaśrodkowa dochodzi do żyłki kostalnej pod kątem około 45°. Delikatną, czarną linię końcową zwykle przerywają łuski barwy szarawobiałej. Strzępina jest szaro i brązowo nakrapiana. Tylne skrzydło jest szare z niewyraźną linią zaśrodkową, beżowym obrzeżeniem i białą strzępiną^[2].

U samca środkowa płytka ósmego sternitu odwłoka ma wydłużony wierzchołek. Genitalia samca cechuje unkus o wąsko zaokrąglonym, wydłużenie trójkątnym wierzchołku i co najwyżej lekko wypukłych brzegach bocznych, walwa z rejonem oszczecinionym krótszym od mającej zwężony i zaostrzony wierzchołek kosty, kolec przedwierzchołkowy kosty odsunięty od jej szczytu w kierunku przednio-grzbietowym, ampułkowaty sakulus oraz mające mniej więcej ćwierć długości genitaliów winkulum. Sam fallus ma w wezyce od 45 do 65 małych cierni, natomiast pozbawiony jest cierni dużych^[2]. Samica ma przewody torebki kopulacyjnej około sześciokrotnie dłuższe niż szerokie, proste, wyposażone w płat tylny i podłużnie pomarszczone na całej długości colliculum. Przednio-boczny wyrostek tychże przewodów odchodzi po lewej ich stronie^[2].

Owad ten zasiedla lasy iglaste i parki^[3].

Gąsienice są fitofagami, żerującymi na pąkach i liściach pędów końcowych różnych gatunków z rodzaju świerk i jodła^[2].

Imagines latają od czerwca do sierpnia^[3].

Gatunek palearktyczny, zamieszkujący strefę klimatu umiarkowanego w Europie^[2]. Wykazany został z Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Luksemburgu, Holandii, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Włoch, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii i Rosji^[1].