Doktor honoris causa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Doktor honoris causa (łac. „doktor dla zaszczytu”) – akademicki tytuł honorowy^[1]^[2] nadawany przez uczelnie osobom szczególnie zasłużonym dla nauki i kultury^[3].

Nie wymaga posiadania formalnego wykształcenia, ale nadawany jest zazwyczaj^[4] osobom o wysokim statusie społecznym lub naukowym. Osoby obdarzone tytułem mają prawo dodawać do nazwiska skrót dr h.c., w przypadku kilku tytułów: dr h. c. mult.

Z tym tematem związana jest kategoria: Doktorzy honoris causa.

Przypisy

↑ Art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2017 r. poz. 2183) (uchylona).
↑ Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574).
↑ doktor, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-05-08] .
↑ Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. up.wroc.pl. [dostęp 2012-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-24)].

[Art_16_ust_1_ustawy_z_dnia-1] Art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2017 r. poz. 2183) (uchylona).

[Ustawa_z_dnia_20_lipca_2018-2] Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574).

[Encyklopedia-PWN-7048730-3] doktor, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-05-08] .

[Tytuł_doktora_honoris_causa-4] Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. up.wroc.pl. [dostęp 2012-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-24)].

[1]

[2]

[3]

[4]