Doktryna Drago – Wikipedia, wolna encyklopedia

Doktryna Drago – doktryna dotycząca prawa międzynarodowego. Została ogłoszona przez Ministra Spraw Zagranicznych Argentyny Luisa M. Drago w 1902 roku.

Doktryna ta stanowi sprzeciw interwencji zbrojnej poza granicami państwa w celu egzekwowania należności finansowych oraz zobowiązań prawno-publicznych^[1]. Dotyczyło działań zbrojnych państw europejskich w stosunku do Wenezueli.

Doktryna ta została dopracowana przez Carlosa Calvo^[2], później zmodyfikowana przez amerykańskiego dyplomatę Horacego Portera.

• H. M. Bailey, Naster P. A.: Dzieje Ameryki Łacińskiej. Warszawa: 1969. Brak numerów stron w książce
• H. A. Moulin: La Doctrine de Drago. Paris: 1908. Brak numerów stron w książce