Dolny Śląsk (prowincja) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prowincja Dolny Śląsk

Provinz Niederschlesien

Prowincja pruska
1919–1938 1941–1945
Herb Flaga
Państwo	III Rzesza
Siedziba	Wrocław
Powierzchnia	26 615,83 km²
Populacja (1933) • liczba ludności	3 204 004[1]
• gęstość	87 os./km²
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons

Prowincja Dolny Śląsk (niem. Provinz Niederschlesien) – prowincja pruska o powierzchni 26 615,83 km² ze stolicą we Wrocławiu, utworzona uchwałą sejmu pruskiego z 14 października 1919 z zachodniej części prowincji śląskiej. Ustawa weszła w życie 25 lipca 1920.

Oprócz ziem śląskich obejmowała także część Łużyc i ziemię kłodzką. Dzieliła się na dwie rejencje: wrocławską i legnicką. 21 marca 1938 połączona z prowincją Górny Śląsk, od 1941 r. – ponownie oddzielna prowincja.

W 1925 r. zamieszkiwało ją 3,126 mln ludzi^[2].

• Dolny Śląsk