Donatien de Bruyne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Donatien de Bruyne (ur. 7 października 1871 w Neuf-Église, zm. 5 sierpnia 1935) – francuski biblista, krytyk tekstu Wulgaty, zajmował się łacińską patrystyką, benedyktyn.

W roku 1895 został ordynowany. Badał starołacińskie rękopisy biblijne oraz Wulgaty. Niektóre rękopisy skolacjonował, np. Codex Frisingensis w 1921, Codex Carinthianus w 1923.

Podważył Hieronimowe autorstwo Listów Pawła w Wulgacie, ponieważ pod koniec IV wieku Hieronim napisał komentarz do Listu do Hebrajczyków z tekstem odbiegającym od Wulgaty. Znalazł wiele podobieństw zachodzących pomiędzy Listami Pawła Wulgaty a cytatami biblijnymi w pismach Pelagiusza i na tej podstawie twierdził, że są one dziełem Pelagiusza.

De Bruyne znalazł w 1930 roku antymarcjonistyczny do Prolog do Ewangelii Jana.

• Une Concordance Biblique d’Origine Pélagiense Revue biblique 5 (1908), ss. 75-83.
• Sommaires, divisions et rubriques de la Bible latine (Namur, 1914).
• Étude sur les origines de notre texte latin de saint Paul, Revue biblique 12 (1915), ss. 358-392.
• Préfaces de la Bible latine (Namur, 1920)
• Les fragments de Freising (épîtres de S. Paul et épîtres catholiques), Rome, Bibliothèque Vaticane, 1921.
• Les plus anciens prologues latins des Évangiles, Revue benedictine 40, 1928.
• Nouveaux Sermons de Saint Pierre Chrysologue, Journal of Theological Studies 29 (1928), ss. 362-368.