Dorota Wellman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dorota Wellman

Dorota Wellman na Pol’and’Rock Festival (2018)
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1961 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarka, prezenterka telewizyjna, producentka
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Pracodawca	TVN
Małżeństwo	Krzysztof Wellman
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Dorota Hanna Wellman z domu Owczuk (ur. 2 marca 1961 w Warszawie^[1]) – polska dziennikarka, prezenterka, producentka programów radiowych i telewizyjnych.

Jest absolwentką II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie^[2]. Ukończyła studia na Wydziale Filologii Polskiej i Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego^[3]. Obroniła pracę magisterską pt. Mit Kresów Wschodnich w twórczości Czesława Miłosza^[4]. W latach 80. współpracowała przy reżyserii filmów: Stan wewnętrzny (1983), Do domu (1987), Szkoła kochanków, czyli Cosi Fan Tutte (1987). Pełniła funkcję II reżysera przy tworzeniu filmów: Schodami w górę, schodami w dół (1988), Ostatni dzwonek (1989), Stan strachu (1989).

Karierę dziennikarską rozpoczynała w Radiu „Solidarność”^[5]. Była prezenterką i dyrektorką programową w Radiu Eska. Prowadziła audycję Bulion w Radiu Zet^[6]. W latach 2005–2006 była gospodynią popołudniowej audycji radia Tok FM TOK o'clock^[7].

Karierę telewizyjną zaczęła od prowadzenia autorskiego programu Fotel w Nowej Telewizji Warszawa. Jesienią 1994 przeszła do TVP1, dla której współtworzyła m.in. programy: Goniec, Przyjaciele, Tylko w Jedynce oraz Bohaterowie, skandaliści i inni^[3]. W latach 1997–1998 pracowała w telewizji Polsat, dla której współprowadziła programu Poranek z Polsatem i prowadziła talk-show Szpila^[8]. W 1998 przeszła do kanału Nasza TV, dla którego do 1999 prowadziła talk-show Piękni i znani czyli z wizytą u.... Następnie została prezenterką TVP2, dla której współprowadziła (z Jackiem Majkowskim) program publicystyczny Raport^[8][9] oraz prowadziła: trzy edycje programu Konsument (2004–2006; realizowany był we współpracy z UOKiK)^[10][11][12], magazyn książkowy Lubię czytać (2005-2006) i autorski cykl wywiadów ze znanymi parami Kocha, lubi, szanuje... (2006), ponadto w latach 2002–2007 współprowadziła poranny magazyn Pytanie na śniadanie^[13][14][15] w duecie z Marcinem Prokopem, z którym prowadziła także program Podróże z żartem (2006–2007)^[16][17][18] oraz cykl koncertów TVP2 i Radia Eska Hity Na Czasie (2007)^[19].

Z końcem sierpnia 2007 przeszła do TVN^[18]. Od września 2007 współprowadzi poranny program Dzień dobry TVN^[20], poza tym współprowadziła (z Marcinem Prokopem program edukacyjno-rozrywkowy Clever – widzisz i wiesz (2008)^[21][22]. Prowadziła także programy w TVN Style: Ten jeden dzień (2008–2009)^[23][24][25] i Czytam, bo lubię (2009–2010)^[26][27] oraz współprowadziła Miasto kobiet (2010–2011)^[28][29][30]. Współprowadziła program A momenty były? (2018) na TVN Fabuła^[31]. W kwietniu 2021 zaczęła prowadzić program Inspirujące kobiety na TVN Style^[32]. Od 27 lutego do 28 kwietnia 2023 prowadziła teleturniej telewizji TVN pt. Kto to wie?^[33][34].

Pisała felietony dla magazynu „Gala”^[6] i czasopism filmowych: „Gala Filmowa”^[35] i „Viva! Kino”^[36]. W 2006 dołączyła do redakcji dwutygodnika „Viva!”^[37]. Była również redaktorką czasopism: „Fashion Magazine”^[38], „Existence”^[39] i felietonistką „Magazynu Wprost dla Kobiet”, comiesięcznego dodatku do „Wprost”^[40].

Współtworzyła książkę Arytmia uczuć (2008), będącą wywiadem rzeką z Januszem Leonem Wiśniewskim^[41].

Uczestniczyła w programie rozrywkowym Polsatu Show!Time (2006)^[42], jednak zrezygnowała z udziału w programie po zaistnieniu sporu między jurorami^[43]. Zagrała epizodyczne role w serialach: 39 i pół (2008), Niania (2008) i Naznaczony (2009) oraz wystąpiła w filmach Bokser (2011) i Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013), w którym wcieliła się w postać Henryki Krzywonos^[1][44]. W celu zagrania tej ostatniej zdobyła, mimo braku prawa jazdy^[45], uprawnienia do prowadzenia tramwaju^[46].

We wrześniu 2010 wzięła udział w kampanii reklamowej funduszy europejskich^[47].

Zamężna z fotografikiem Krzysztofem Wellmanem, z którym ma syna Jakuba^[48][41].

W 2008 otrzymała od Fundacji Równości (wspólnie z Marcinem Prokopem) nagrodę Hiacynt w kategorii media za „oswajanie Polaków z innością przy porannej kawie”^[49]. Była nominowana do nagrody MediaTory 2008 w kategorii AkumulaTor za „ładowanie odbiorców pozytywną energią”^[50].

W 2011 została laureatką nagrody Wiktory 2010 w kategorii prezenter telewizyjny^[51] i była nominowana do Nagrody Mediów Niptel za osobowość medialną^[52]. W 2016 otrzymała statuetkę Grubej Ryby dla Kobiety Koloru wręczonej przez redakcję Radia Kolor^[53].

Zajęła pierwsze miejsce w rankingu „25 najcenniejszych polskich gwiazd 2018” sporządzonym przez „Forbesa”^[54].

• Arytmia uczuć, Gruner+Jahr Polska, Warszawa 2008; współautor – Janusz Leon Wiśniewski
• Kalendarzyk niemałżeński, Znak, Warszawa 2013; współautor – Paulina Młynarska
• Ja nie mogę być modelką?!, Pascal, Bielsko-Biała 2014
• Ryby są super, Lidl 2015; współautor – Karol Okrasa
• Jak zostać zwierzem telewizyjnym?, Pascal, Bielsko-Biała 2015
• Siedem lat później, Znak, Kraków 2016; współautor – Janusz Leon Wiśniewski
• Jak być przyzwoitym człowiekiem, Edipresse, Warszawa 2017
• Być jak Pągowski, Agora SA, Warszawa 2017; współautor – Andrzej Pągowski
• Życie towarzyskie, Edipresse, Warszawa 2018
• I ty możesz być modelką!, Edipresse, Warszawa 2019
• #przyjaźń, How2, Lublin 2020

• Dorota Wellman w bazie filmpolski.pl