Douglas DF – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | pasażerska łódź latająca |
Załoga | 4 + 32 |
Historia | |
Lata produkcji | lata 30. XX wieku |
Liczba egz. | 4 (1 prototyp, 3 egzemplarze produkcyjne) |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 x Wright R-1820 |
Moc | 1000 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość | 28,86 m |
Długość | 21,3 m |
Wysokość | 7,47 m |
Powierzchnia nośna | 120,31 m² |
Masa | |
Własna | 7 854 kg |
Użyteczna | 12 927 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 286 km/h |
Prędkość przelotowa | 257 km/h |
Prędkość wznoszenia | 4,05 m/s |
Pułap | 4 235 m |
Zasięg | 5 311 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Japonia |
Douglas DF – amerykańska pasażerska łódź latająca, wyprodukowana w latach 30. XX wieku przez Douglas Aircraft Company. Łódź mogła zabrać na pokład 32 pasażerów, lub 16 pasażerów w kabinach sypialnych. Prototyp samolotu oraz pierwszy egzemplarz produkcyjny sprzedano Związkowi Radzieckiemu pod nazwą DF-195. Dwa pozostałe egzemplarze produkcyjne kupiły japońskie linie lotnicze Dai Nippon Koku KK (Greater Japan Air Lines). Japońskie Douglasy, oznaczone HXD-1 oraz HXD-2, były testowane przez Lotnictwo Cesarskiej Marynarki Wojennej pod nazwą Shisaku D-Gata Hikotei (doświadczalna łódź latająca Typ D). Drugi z egzemplarzy uległ wypadkowi w 1938 roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Michael Sharpe: Biplanes, Triplanes and Seaplanes. Londyn: Friedman/Fairfax Books, 2000, s. 162. ISBN 1-58663-300-7.