Drew Mitchell – Wikipedia, wolna encyklopedia

Drew Mitchell

Pełne imię i nazwisko	Drew Allan Mitchell
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1984 Liverpool
Wzrost	182 cm
Masa ciała	92 kg
Rugby union
Pozycja	skrzydłowy, obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) UQ Rugby Football Club (klub) 2004–2006 Reds (Super 12) 35 (45) 2007–2009 Western Force (Super 14) 38 (45) Randwick (klub) 2010–2013 Waratahs (Super Rugby) 39 (85) Balmain (klub) 2013– RC Toulonnais 55 (80)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2001  Australia U-18 2002–2003  Australia 2003–2004  Australia U-21 8 (10) 2004–2006  Australia A 2005–  Australia 70 (170)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2015-09-13. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 2015-11-01.
Dorobek medalowy Puchar świata srebro Anglia 2015 brąz Nowa Zelandia 2011 Mistrzostwa świata U-21 srebro Anglia 2003
Multimedia w Wikimedia Commons

Drew Mitchell (ur. 26 marca 1984 w Liverpoolu) – australijski rugbysta, zawodnik formacji ataku, zwycięzca Top 14 i dwukrotny triumfator europejskich pucharów z RC Toulonnais, reprezentant kraju, zwycięzca The Rugby Championship 2015, uczestnik trzech Pucharów Świata i dwukrotny ich medalista, juniorski wicemistrz świata z 2003.

W składzie Reds znajdował się od roku 2003^[1][2]. W rozgrywkach Super 12 zadebiutował rok później, otrzymując w tym sezonie wyróżnienie dla australijskiego nowicjusza roku^[3][4]. W tym czasie na poziomie klubowym z sukcesami reprezentował UQ Rugby Football Club^[1][4][3]. W 2006 roku podpisał trzyletni kontrakt z Western Force, a jednym z powodów była regularna możliwość gry z przechodzącym do tego zespołu Mattem Giteau^[5]. Po trzech sezonach^[6][7][8] podczas których grał na pozycjach skrzydłowego i obrońcy^[9] powrócił na wschodnie wybrzeże Australii związując się z Waratahs dwuletnim^[10][11], następnie przedłużonym na taki sam okres kontraktem^[12]. Czteroletnie występy w tym zespole^{[13][14][15][16]} zakończył meczem przeciwko British and Irish Lions podczas ich australijskiego tournée^[17], a mimo serii kontuzji^[18][19][20] w 2012 roku po raz setny zagrał w rozgrywkach Super Rugby^[21]. W tym okresie w rozgrywkach Shute Shield grał dla Randwick^[22] i Balmain^[23].

W roku 2013 postanowił kontynuować karierę w Europie – najpoważniej rozważał propozycje z RC Toulonnais i Leinster^[24], a do wyboru francuskiego klubu przekonały go łagodniejszy niż w Irlandii klimat oraz obecność w tym zespole Matta Giteau^[25]. Początkowo podpisał dwuletni kontrakt^[26][27], który był następnie przedłużony^[28]. Z zespołem Mitchell zwyciężył w Top 14 w sezonie 2013/2014^[29][30], w tym samym sezonie zdobył także Puchar Heinekena^[31], skutecznie broniąc tego trofeum rok później^[32][33].

Podczas nauki w St. Patrick’s College wyróżniał się w lokalnych rozgrywkach AIC, co dało mu powołanie do kadry Australian Schoolboys^[34], dla której w 2001 roku rozegrał pięć spotkań^[35][36]. W latach 2002–2003 reprezentował stan Queensland w kategorii U-19^{[37][2][1][38]}, w drugim z nich został także powołany do narodowej kadry U-21 na mistrzostwa świata^[39][40]. Australijczycy dotarli do finału tych zawodów, ulegając w nim Nowozelandczykom, a Mitchell zagrał we trzech spotkaniach nie zdobywając punktów^[41]. Również rok później znalazł się w składzie tej reprezentacji na kolejne mistrzostwa świata^[42][43], jako kapitan^[44] zagrał we wszystkich pięciu meczach, a jego zespół uplasował się ostatecznie na czwartej pozycji^[45].

W sezonie 2002/2003 był członkiem reprezentacji rugby siedmioosobowego^[46][47][41]. W rugby piętnastoosobowym po raz pierwszy w złoto-zielonej koszulce wystąpił natomiast w połowie listopada 2004 roku w meczu Australii A z Barbarians Français^[45][48], a jej członkiem był jeszcze przez dwa kolejne lata^{[49][50][51][52]}. W roku 2005 zadebiutował w barwach Wallabies, a sześć przyłożeń w dziesięciu testmeczach dały mu wyróżnienie dla nowicjusza roku^[49][53].

W sezonie 2006 nie był powoływany do pierwszej reprezentacji, znalazł się w niej jednak rok później. W rozegranym wówczas Pucharze Świata w pięciu meczach zdobył siedem przyłożeń, a jego zespół odpadł w ćwierćfinale^[54][55]. Przez kolejne trzy lata był stałym punktem reprezentacji^[56][57][58], pięćdziesiąty występ dla Wallabies zaliczając w roku 2010^[59]. Pierwszą połowę sezonu 2011 opuścił z powodu kontuzji kostki^[60][61], a powróciwszy do formy znalazł się w trzydziestce na Puchar Świata 2011^[62][63]. Podczas tego turnieju zaliczając trzy przyłożenia zagrał w trzech spotkaniach^[64], z pozostałych bowiem wyeliminowała go kontuzja^[65], a Australijczycy zdobyli brązowe medale po wygranej nad Walią w meczu o trzecie miejsce^[66][67]. Zawodnik powracający do formy po rehabilitacji opuścił spotkania rozegrane w czerwcu 2012 roku, był jednak w kadrze na resztę sezonu^[68][69]. W 2013 roku nie zyskał uznania selekcjonera na występy przeciwko British and Irish Lions^[70], zaś kolejne powołania Mitchella stały się niemożliwe po jego wyjeździe z Australii^[71][72].

Po rozluźnieniu reguł przez Australian Rugby Union^[73] powrócił do kadry w roku 2015^[74][75] i wystąpił w zwycięskiej kampanii The Rugby Championship 2015^[76][77][78], a następnie został wyznaczony w składzie na Puchar Świata w Rugby 2015^[79][80]. W pięciu meczach zdobył wówczas cztery przyłożenia^[81], a Australijczycy w finale ulegli All Blacks^[82][83].

W 2009 i 2010 roku zagrał w barwach Barbarians^[84].

• Drew Mitchell – ESPN Scrum Profile. en.espn.co.uk. [dostęp 2015-09-13]. (ang.).
• Drew Mitchell – RC Toulonnais Profile. rctoulon.com. [dostęp 2015-09-13]. (fr.).
• Drew Mitchell – EPC Profile. epcrugby.com. [dostęp 2015-09-13]. (ang.).
• Drew Mitchell – LNR Profile. lnr.fr. [dostęp 2015-09-13]. (fr.).
• Drew Mitchell – It's Rugby Profile. itsrugby.co.uk. [dostęp 2015-09-13]. (ang.).