Drozdek samotny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Catharus guttatus[1] | |||
(Pallas, 1811) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | drozdek samotny | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
sezon lęgowy występuje przez cały rok przeloty zimowiska |
Drozdek samotny[4] (Catharus guttatus) – gatunek małego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Drozdek samotny występuje w zależności od podgatunku[5][6]:
- drozdek samotny[4] (C. guttatus guttatus) – południowa Alaska i zachodnia Kanada. Zimuje w zachodnich USA oraz północnym i środkowym Meksyku
- C. guttatus nanus – południowo-wschodnia Alaska i wybrzeża zachodniej Kanady. Zimuje w zachodnich USA i północno-zachodnim Meksyku (Kalifornia Dolna)
- C. guttatus slevini – zachodnie wybrzeża USA i Góry Kaskadowe. Zimuje w północno-zachodnim Meksyku. Proponowany podgatunek jewetti uznany za jego synonim.
- C. guttatus sequoiensis – góry południowo-zachodnich USA. Zimuje w południowo-środkowych USA i północnym Meksyku.
- C. guttatus polionotus – Góry Skaliste w zachodnio-środkowych USA. Zimuje w zachodnim Meksyku.
- drozdek szarawy[4] (C. guttatus auduboni) – Góry Skaliste w północno-zachodnich USA i południowo-zachodniej Kanadzie. Proponowany podgatunek munroi uznany za jego synonim.
- drozdek kanadyjski[4] (C. guttatus faxoni) – wschodnio-środkowa i wschodnia Kanada, wschodnie USA. Zimuje w południowo-wschodnich USA oraz północno-wschodnim i wschodnio-środkowym Meksyku.
- C. guttatus crymophilus – Nowa Fundlandia i przyległe obszary. Zimuje w południowo-wschodnich i południowo-środkowych USA.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała około 16–18 cm[6], rozpiętość skrzydeł 26–28 cm. Osiąga masę ciała 18–37 g[6]. Wierzch ciała oliwkowobrązowy; ogon rdzawy. Maska szarobrązowa, z białą obrączką oczną. Spód ciała białopłowy, z dużymi, ciemnymi plamami na piersi, tworzącymi smugi na bokach gardła i bokach brzucha; brzuch biały. Obie płci podobne. Młode ptaki od spodu są płowe. Kiedy siedzi, często zadziera do góry ogon, a następnie wolno go opuszcza, często też strzepuje skrzydłami.
Środowisko
[edytuj | edytuj kod]Drozdki samotne zamieszkują różnorodne siedliska leśne, od lasów borealnych dalekiej północy po lasy liściaste, mieszane i górskie[7][8]. Można je spotkać na otwartych przestrzeniach wewnątrz lasów, takich jak ścieżki, brzegi jezior, górskie polany lub obszary leśne z powalonymi drzewami. Zimą ptaki te często zamieszkują lasy położone na niższych wysokościach z gęstym podszytem i krzewami jagodowymi, w tym lasy sosnowe, liściaste oraz wiecznie zielone lasy liściaste. W Meksyku widywano je wokół strumieni i miejskich trawników[7].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drozdka samotnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na 40 milionów osobników[7]. Trend liczebności populacji jest wzrostowy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Catharus guttatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Hermit Thrush (Catharus guttatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ a b c Catharus guttatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2020-02-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
- ↑ a b c N. Collar, E. Juana: Hermit Thrush (Catharus guttatus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-04-27]. (ang.).
- ↑ a b c Hermit Thrush Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
- ↑ N. Bouglouan: Hermit Thrush. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa, 2009 ISBN 978-83-01-15733-3.
- Paul Sterry, Andrew Cleave, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy. Przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 388. ISBN 83-7311-826-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).