Drozdek samotny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Drozdek samotny
Catharus guttatus[1]
(Pallas, 1811)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

drozdowate

Podrodzina

drozdy

Rodzaj

Catharus

Gatunek

drozdek samotny

Synonimy
  • Muscicapa guttata Pallas, 1811[2]
Podgatunki
  • C. g. guttatus (Pallas, 1811)
  • C. g. nanus (Audubon, 1839)
  • C. g. slevini (J. Grinnell, 1901)
  • C. g. sequoiensis (Belding, 1889)
  • C. g. polionotus (J. Grinnell, 1918)
  • C. g. auduboni (S. F. Baird, 1864)
  • C. g. faxoni (Bangs & T. E. Penard, 1921)
  • C. g. crymophilus (Burleigh & H. S. Peters, 1948)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     sezon lęgowy

     występuje przez cały rok

     przeloty

     zimowiska

Drozdek samotny[4] (Catharus guttatus) – gatunek małego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.

Podgatunki i zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Drozdek samotny występuje w zależności od podgatunku[5][6]:

  • drozdek samotny[4] (C. guttatus guttatus) – południowa Alaska i zachodnia Kanada. Zimuje w zachodnich USA oraz północnym i środkowym Meksyku
  • C. guttatus nanus – południowo-wschodnia Alaska i wybrzeża zachodniej Kanady. Zimuje w zachodnich USA i północno-zachodnim Meksyku (Kalifornia Dolna)
  • C. guttatus slevini – zachodnie wybrzeża USA i Góry Kaskadowe. Zimuje w północno-zachodnim Meksyku. Proponowany podgatunek jewetti uznany za jego synonim.
  • C. guttatus sequoiensis – góry południowo-zachodnich USA. Zimuje w południowo-środkowych USA i północnym Meksyku.
  • C. guttatus polionotusGóry Skaliste w zachodnio-środkowych USA. Zimuje w zachodnim Meksyku.
  • drozdek szarawy[4] (C. guttatus auduboni) – Góry Skaliste w północno-zachodnich USA i południowo-zachodniej Kanadzie. Proponowany podgatunek munroi uznany za jego synonim.
  • drozdek kanadyjski[4] (C. guttatus faxoni) – wschodnio-środkowa i wschodnia Kanada, wschodnie USA. Zimuje w południowo-wschodnich USA oraz północno-wschodnim i wschodnio-środkowym Meksyku.
  • C. guttatus crymophilusNowa Fundlandia i przyległe obszary. Zimuje w południowo-wschodnich i południowo-środkowych USA.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała około 16–18 cm[6], rozpiętość skrzydeł 26–28 cm. Osiąga masę ciała 18–37 g[6]. Wierzch ciała oliwkowobrązowy; ogon rdzawy. Maska szarobrązowa, z białą obrączką oczną. Spód ciała białopłowy, z dużymi, ciemnymi plamami na piersi, tworzącymi smugi na bokach gardła i bokach brzucha; brzuch biały. Obie płci podobne. Młode ptaki od spodu są płowe. Kiedy siedzi, często zadziera do góry ogon, a następnie wolno go opuszcza, często też strzepuje skrzydłami.

Środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Drozdki samotne zamieszkują różnorodne siedliska leśne, od lasów borealnych dalekiej północy po lasy liściaste, mieszane i górskie[7][8]. Można je spotkać na otwartych przestrzeniach wewnątrz lasów, takich jak ścieżki, brzegi jezior, górskie polany lub obszary leśne z powalonymi drzewami. Zimą ptaki te często zamieszkują lasy położone na niższych wysokościach z gęstym podszytem i krzewami jagodowymi, w tym lasy sosnowe, liściaste oraz wiecznie zielone lasy liściaste. W Meksyku widywano je wokół strumieni i miejskich trawników[7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drozdka samotnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na 40 milionów osobników[7]. Trend liczebności populacji jest wzrostowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Catharus guttatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Hermit Thrush (Catharus guttatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  3. a b c Catharus guttatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b c d Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2020-02-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-20].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  6. a b c N. Collar, E. Juana: Hermit Thrush (Catharus guttatus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-04-27]. (ang.).
  7. a b c Hermit Thrush Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  8. N. Bouglouan: Hermit Thrush. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa, 2009 ISBN 978-83-01-15733-3.
  • Paul Sterry, Andrew Cleave, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy. Przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 388. ISBN 83-7311-826-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]