Dryocopus – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Dryocopus
	Boie, 1826
	; Przedstawiciel rodzaju – dzięcioł smugoszyi (D. pileatus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	dzięciołowe
Podrząd	dzięciołowce
Nadrodzina	Picoidea
Rodzina	dzięciołowate
Podrodzina	dzięcioły
Plemię	Picini
Rodzaj	Dryocopus
	Typ nomenklatoryczny
	Picus martius Linnaeus, 1758
Synonimy
	Carbonarius Kaup, 1829; Dryotomus Swainson, 1831; Dryocolaptes Morris, 1837; Dryopicos Malherbe, 1849; Hylatomus S.F. Baird, 1858; Ceophloeus Cabanis, 1862; Phloeotomus Cabanis & F. Heine Sr., 1863; Thriponax Cabanis & F. Heine Sr., 1863; Neophloeotomus Dabbene, 1915;
	Carbonarius Kaup, 1829; Dryotomus Swainson, 1831; Dryocolaptes Morris, 1837; Dryopicos Malherbe, 1849; Hylatomus S.F. Baird, 1858; Ceophloeus Cabanis, 1862; Phloeotomus Cabanis & F. Heine Sr., 1863; Thriponax Cabanis & F. Heine Sr., 1863; Neophloeotomus Dabbene, 1915;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dryocopus – rodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w rodzinie dzięciołowatych (Picidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce^[12].

Morfologia

Długość ciała 30–55 cm; masa ciała 150–370 g^[12].

Systematyka

Etymologia

Dryocopus: gr. δρυοκοπος druokopos „dzięcioł”, od δρυς drus, δρυος druos „drzewo”; κοπος kopos „bicie”, od κοπτω koptō „uderzać”^[13].
Carbonarius: łac. carbonarius „palnik na węgiel drzewny” (tj. czarny, sczerniały), od carbo, carbonis „węgiel drzewny”^[13]. Gatunek typowy: Picus martius Linnaeus, 1758
Dryotomus: gr. δρυοτομος druotomos „drwal”, od δρυς drus, δρυος druos „drzewo”; τεμνω temnō „ciąć”^[13]. Gatunek typowy: Picus martius Linnaeus, 1758.
Dryocolaptes: łac. dryocolaptes „dzięcioł”, od gr. δρυοκολαπτης druokolaptēs „dzięcioł”, od δρυς drus, δρυος druos „drzewo”; κολαπτης kolaptēs „dłuto”, od κολαπτω kolaptō „dłutować”^[13]. Gatunek typowy: Picus martius Linnaeus, 1758.
Dryopicos: gr. δρυς drus, δρυος druos „drzewo”; nowogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”^[13]. Gatunek typowy: Picus martius Linnaeus, 1758.
Hylatomus: gr. ὑλοτομος hulotomos „drwal”, od ὑλη hulē „las”; τεμνω temnō „ciąć”^[13]. Gatunek typowy: Picus pileatus Linnaeus, 1758.
Ceophloeus: gr. κεω keō „dzielić”; φλοιος phloios „zdzierać korę”^[13]. Gatunek typowy: Picus lineatus Linnaeus, 1758.
Phloeotomus: gr. φλοιος phloios „kora drzewa”, od φλεω phleō „obfitować”; τεμνω temnō „ciąć”^[13]. Gatunek typowy: Picus pileatus Linnaeus, 1758.
Thriponax: gr. θριψ thrips, θριπος thripos „kornik”; αναξ anax, ανακτος anaktos „lord, władca”^[13]. Gatunek typowy: Picus javensis Horsfield, 1821.
Neophloeotomus: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Phloeotomus Cabanis & F. Heine Sr., 1863^[13]. Gatunek typowy: Phloeotomus schulzii Cabanis, 1883.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[14]:

Dryocopus pileatus (Linnaeus, 1758) – dzięcioł smugoszyi
Dryocopus lineatus (Linnaeus, 1766) – dzięcioł czerwonoczuby
Dryocopus schulzii (Cabanis, 1883) – dzięcioł żałobny
Dryocopus javensis (Horsfield, 1821) – dzięcioł białobrzuchy
Dryocopus hodgei (Blyth, 1860) – dzięcioł andamański
Dryocopus martius (Linnaeus, 1758) – dzięcioł czarny

Przypisy

↑ Dryocopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ F. Boie. Generalübericht der ornithologischen Ordnunegn, Familien und Gattunegen. „Isis von Oken”. 1826, s. kol. 977, 1826. (niem.).
↑ J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 131. (niem.).
↑ W. Swainson: Picidae. W: J. Richardson, W. Swainson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America: containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: John Murray, 1831, s. 301. (ang.).
↑ F.O. Morris. A new system of nomenclature, illustrated by a list of British birds. „The Naturalist”. 2 (9), s. 124, 1837. (ang.).
↑ A. Malherbe. Nouvelle classification des picinées ou pics, devant sertir de base a une monographie de ces oiseaux grimpeurs, accompagnée de planches peintes. „Mémoires de l’Académie nationale de Metz”. 30, s. 320, 1849. (fr.).
↑ S.F. Baird: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Cz. 9. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1858, s. xxviii, 107. (ang.).
↑ J. Cabanis. Uebersicht der im Berliner Museum befindlichen Vögel von Costa Rica. „Journal für Ornithologie”. 10, s. 176, 1862. (niem.).
↑ Cabanis i Heine 1863 ↓, s. 102.
↑ Cabanis i Heine 1863 ↓, s. 105.
↑ R. Dabbene. Nüuveau genre et d’üne noüvelle espéce de pic provenant; du nord-ouest de la république Argentine. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 27, s. 76, 1915. (fr.).
↑ ^a ^b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-06-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Picini Leach, 1820 (wersja: 2020-05-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-25].

Bibliografia

J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 4: Klettervögel. Cz. 2: Spechte. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1863, s. 3–179. (niem.).

[itis-1] Dryocopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Boie-2] F. Boie. Generalübericht der ornithologischen Ordnunegn, Familien und Gattunegen. „Isis von Oken”. 1826, s. kol. 977, 1826. (niem.).

[Kaup-3] J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 131. (niem.).

[Swainson-4] W. Swainson: Picidae. W: J. Richardson, W. Swainson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America: containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: John Murray, 1831, s. 301. (ang.).

[Morris-5] F.O. Morris. A new system of nomenclature, illustrated by a list of British birds. „The Naturalist”. 2 (9), s. 124, 1837. (ang.).

[Malherbe-6] A. Malherbe. Nouvelle classification des picinées ou pics, devant sertir de base a une monographie de ces oiseaux grimpeurs, accompagnée de planches peintes. „Mémoires de l’Académie nationale de Metz”. 30, s. 320, 1849. (fr.).

[Baird-7] S.F. Baird: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Cz. 9. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1858, s. xxviii, 107. (ang.).

[Cabanis-8] J. Cabanis. Uebersicht der im Berliner Museum befindlichen Vögel von Costa Rica. „Journal für Ornithologie”. 10, s. 176, 1862. (niem.).

[CITEREFCabanisHeine1863[https://archive.org/stream/museumheineanumv4218caba#page/102/mode/1up_102]-9] Cabanis i Heine 1863 ↓, s. 102.

[CITEREFCabanisHeine1863[https://archive.org/stream/museumheineanumv4218caba#page/105/mode/1up_105]-10] Cabanis i Heine 1863 ↓, s. 105.

[Dabbene-11] R. Dabbene. Nüuveau genre et d’üne noüvelle espéce de pic provenant; du nord-ouest de la république Argentine. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 27, s. 76, 1915. (fr.).

[Winkler&inni-12] D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-06-25]. (ang.).

[Jobling-13] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-14] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Picini Leach, 1820 (wersja: 2020-05-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-25].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]