Dylewo (gmina) – Wikipedia, wolna encyklopedia
gmina wiejska | |
1919-1931[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Siedziba |
Dylewo (do 1868 Ostrołęka; od 1931 Kadzidło) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1868–1931 w woj. białostockim. Siedzibą władz gminy było Dylewo.
Gmina powstała w Królestwie Polskim w 1868 roku w powiecie ostrołęckim w guberni łomżyńskiej, z obszaru zniesionej gminy Ostrołęka[2][3].
W okresie międzywojennym gmina Dylewo należała do powiatu ostrołęckiego w woj. białostockim[4].
1 kwietnia 1931 do gminy Dylewo włączono:
- miejscowość Wach ze znoszonej gminy Wach,
- miejscowości Brzozówka, Golanka, Grale, Jazgarka, Klimki, Krobia, Rososz, Sul, Tatary i Todzia ze znoszonej gminy Nasiadki.
Równocześnie z gminy Dylewo wyłączono miejscowości Łodziska, Obierwia, Olszewka, Siarki-Kamienowizna, Szafarnia i Szwendrowy Most, włączając je do gminy Nasiadki[5]. Po zmianach tych, jednostkę o nazwie gmina Dylewo zniesiono 11 lipca 1931 roku, przemianowując ją na gminę Kadzidło[6].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 6.426 osób, 6.230 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 prawosławnego, 25 mariawickiego a 170 mojżeszowego. Jednocześnie 6.261 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 164 żydowską a 1 rosyjską. Było tu 1.021 budynków mieszkalnych[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego.
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
- ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 56 .
- ↑ Dz.U. z 1931 r. nr 2, poz. 9
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 157, poz. 230