Dziura nad Szlakiem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dziura nad Szlakiem

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Miętusia
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	11 m
Deniwelacja	6 m
Wysokość otworów	1593 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	265 m
Ekspozycja otworów	ku W
Data odkrycia	29 lipca 1986 roku
Odkrywca	I. Luty i K. Wardakowski
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.45
Położenie na mapie Tatr Dziura nad Szlakiem
Położenie na mapie Karpat Dziura nad Szlakiem
49°14′38″N 19°54′31″E/49,243944 19,908742

Dziura nad Szlakiem – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się nad Kobylarzowym Zachodem, w zboczu Kobylarzowej Turni, nad szlakiem turystycznym prowadzącym na szczyt Małołączniaka, na wysokości 1593 m n.p.m^[1]. Długość jaskini wynosi 11 metrów, a jej deniwelacja 6 metrów^[2].

Jaskinię stanowi obszerna sala, do której prowadzi duży otwór wejściowy. Na wysokości 3 metrów odchodzi z niej do góry krótki, szczelinowy korytarzyk^[3].

W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy i glony^[3].

Jaskinia została odkryta oraz opisana przez I. Luty i K. Wardakowskiego ze Speleoklubu Warszawskiego w lipcu 1986 roku^[3].