Ebro – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ebro w Saragossie, w tle widać Bazylikę Basílica del Pilar i most Puente de Piedra | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | Półwysep Iberyjski |
Rzeka | |
Długość | 930 km |
Powierzchnia zlewni | 83 093 km² |
Średni przepływ | 426 m³/s |
Źródło | |
Miejsce | Góry Kantabryjskie w okolicy Fontibre |
Wysokość | 1600 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Morze Śródziemne |
Miejsce | |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Hiszpanii |
Ebro (łac. Hiberus, hiszp. Ebro, wym. [ˈeβɾo]; arag., bask. Ebro; katal. Ebre, wym. [ˈeβɾə] lub [ˈeβɾe]) – najdłuższa rzeka w Hiszpanii[1], przepływająca przez północną część kraju.
Ma źródła w Górach Kantabryjskich w okolicy Fontibre (prowincja Kantabria), płynie w kierunku południowo-wschodnim przez Kotlinę Aragońską, dalej w postaci przełomu między Caspe i Tortosą przepływa przez nadbrzeżne Góry Katalońskie i deltą uchodzi do Morza Śródziemnego (prowincja Tarragona).
Nad Ebro rozegrała się największa operacja hiszpańskiej wojny domowej 1936–1939 nazywana bitwą nad Ebro[potrzebny przypis].
Miasta położone nad rzeką Ebro:
Najważniejsze dopływy:
- Ebro W Miranda de Ebro
- Ebro w Logroño
- Ebro w miejscowości Tortosa
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]