Edmund Kobyliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edmund Kobyliński
kapral kapral
Data urodzenia

16 października 1918

Data i miejsce śmierci

11 września 1939
okolice Jarosławia

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

211 eskadra bombowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Edmund Kobyliński (ur. 16 października 1918, zm. 11 września 1939 w okolicy Jarosławia) – kapral strzelec radiotelegrafista Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy, a następnie otrzymał przydział do stacjonującego w Warszawie 1 pułku lotniczego. Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako strzelec pokładowy w 211 eskadrze bombowej.

11 września 1939 wchodził w skład załogi złożonej z porucznika obserwatora Edmunda Mrozowskiego, podporucznika pilota Stanisława Przywary oraz kaprala strzelca radiotelegrafistę Józefa Zielińskiego. Wystartowali na samolocie PZL P-37B Łoś z lotniska Gnojno-Owadno na lot bojowy, aby rozpoznać zbombardowaną wcześniej hitlerowską kolumnę pancerną należącą do 2 Dywizji Pancernej, która znajdowała się na szosie z Przeworska do Jarosławia. W okolicy Jarosławia zostali zaatakowani przez trzy niemieckie myśliwce Messerschmitt Bf 109, trafiony samolot zaczął płonąć, a następnie spadł pod wsią Pawłosiów. Wskutek poniesionych obrażeń zginęli por. obs. Edmund Mrozowski i kpr. strz. Edmund Kobyliński, spoczęli w bratniej mogile na cmentarzu w Maleniskach. Edmund Kobyliński został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz. U. RP nr. 5/47

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]