Edukacja dorosłych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy procesu kształcenia i wychowania dorosłych (w tym samokształcenie, samorealizacja, samowychowanie). Zobacz też: czasopismo Edukacja Dorosłych.

Ten artykuł należy dopracować:

→ napisać/poprawić definicję.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Edukacja dorosłych – kształcenie podejmowane przez osoby dorosłe z powodu chęci rozwoju, dostosowania i zmiany kompetencji oraz kwalifikacji do przemian społeczno-gospodarczych.

Szczegółowe przyczyny pojawiania się potrzeby edukacji to:

• potrzeba uzupełnienia kwalifikacji lub wykształcenia
• potrzeba rozwoju umiejętności
• potrzeba przekwalifikowania lub przezawodowienia,
• chęć pełniejszego uczestniczenia w życiu społecznym,
• ciekawość świata,
• wtórny analfabetyzm,

Niektóre organizacje edukacji dorosłych w Polsce:

• Centrum Kształcenia Ustawicznego w Białymstoku CKU
• Towarzystwo Wiedzy Powszechnej TWP
• Towarzystwo Uniwersytetów Ludowych
• Związek Zakładów Doskonalenia Zawodowego
• Towarzystwo Wolnej Wszechnicy Polskiej
• Stowarzyszenie Oświatowców Polskich SOP
• Akademickie Towarzystwo Andragogiczne ATA
• Liga Kobiet Polskich

• andragogika
• kształcenie ustawiczne
• uniwersytet trzeciego wieku
• Cztery fazy internacjonalizacji edukacji dorosłych

• European Association for the Education of Adults (ang.) (EAEA) Europejski Związek Edukacji Dorosłych
• International Council for Adult Education (ang.) (ICAE) Międzynarodowa Rada Edukacji Dorosłych
• Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
• Centrum Kształcenia Ustawicznego w Warszawie