Edward Boyé – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Boyé

Data i miejsce urodzenia	9 maja 1897 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 1943 Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Dziedzina sztuki	literatura
Teksty w Wikiźródłach

Edward Boyé (ur. 9 maja 1897 w Warszawie^[1], zm. 11 sierpnia 1943 tamże^[2]) – polski tłumacz, poeta i krytyk literacki.

Założyciel polskiej gałęzi rodu - Wilhelm - przybył na ziemie polskie z miejscowości Perleberg w Brandenburgii w pierwszej połowie XIX w.^[3] Tutaj ożenił się z Polką – Katarzyną z d. Strzelecką. Był młynarzem, ale prawdopodobnie oprócz prowadzenia młyna, zajmował się także sprzedażą wytwarzanej przez siebie mąki. Z czasem się spolonizował. Jego potomkowie również zajmowali się młynarstwem, znacznie rozszerzając działalność. Rodzina należała do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Rodzicami Edwarda byli Wilhelm Karol i Jadwiga Emilia z d. Eberlein^[3]. Ojciec był kupcem, miał sklep w Warszawie przy ul. Nowy Świat 45 – magazyn konfekcji męskiej i damskiej. Sprzedawał także porcelanę, wyroby skórzane i perfumeryjne. Był również właścicielem fabryczki rękawiczek. Zmarł, gdy Edward miał trzy lata^[3].

Po zakończeniu pierwszych etapów edukacji Edward podjął studia i został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskigo w Krakowie. Uzyskał także stopień doktora filozofii.

Redagował miesięcznik „Pro Arte et Studio”^[4] przez pierwszych kilkanaście miesięcy jego istnienia. Zamieszczał w nim również swoje teksty. Publikował też w piśmie „Skamander”. 10 stycznia 1937 otrzymał nagrodę PEN Clubu za działalność przekładową dla tłumacza polskiego. Wyróżnienie dotyczyło przekładów literatury włoskiej i hiszpańskiej^[5].

Został sportretowany jako Bove w powieści Zbigniewa Uniłowskiego Wspólny pokój wraz z drugą żoną. Jej postać została przedstawiona w dość niekorzystnym świetle.

Był dwukrotnie żonaty. Na temat pierwszej żony – Anny Dytel – brak informacji poza tą, że była siostrą poety Zdzisława Dytla, jego kolegi z redakcji „Pro Arte et Studio”. Prawdopodobnie para się rozwiodła. Drugą żoną została Wanda Odolska, która po II wojnie światowej zyskała niechlubną sławę jako radiowa i prasowa piewczyni stalinizmu.

• Sandał skrzydlaty, wyd. Spółka Wydawnicza „Vita Nuova”, 1921 - tomik poezji
• U kolebki modernizmu – estetyczne poglądy na łamach krakowskiego „Życia”, wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, 1922
• Wielkie kurtyzany renesansowe, wyd. Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, 1933

• Jak Nanna córeczkę swą Pippę na kurtyzanę kształciła, aut. Pietro Aretino, wyd. pol. 1923
• Mgła, aut. Miguel de Unamuno, wyd. pol. 1926
• Dekameron, aut. Giovanni Boccaccio
• Przedziwny hidalgo don Kichot z Manczy, aut. Miguel de Cervantes, wyd. pol. 1932
• Żywoty kurtyzan, aut. Pietro Aretino
• O łajdactwach męskich, aut. Pietro Aretino
• Życie snem, aut. Pedro Calderón de la Barca
• Mgła, aut. Miguel de Unamuno
• Dyktator współczesnej Portugalii – Salazar, aut. Antonio Ferro
• Mandragora, aut. Niccolò Machiavelli
• Sługa dwóch panów, aut. Carlo Goldoni
• Serce, aut. Edmund De Amicis, wyd. pol. 1936

• Wspólny pokój

• Edward Boyé, tłumacz, poeta i jego przodkowie, kimonibyli.pl
• „Pro Arte et Studio – Pismo młodzieży akademickiej”, rok 1, nr 1 (marzec) 1916, MBC

• Tłumaczenia Edwarda Boyé w bibliotece Polona