Eleonora Kunik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eleonora Kunik

Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1906 Piaski
Data śmierci	4 maja 2006
Posłanka III kadencji Sejmu PRL
Okres	od 16 kwietnia 1961 do 16 kwietnia 1965
Przynależność polityczna	posłanka bezpartyjna
Odznaczenia

Eleonora Kunik (ur. 7 kwietnia 1906 w Piaskach, obecnie część Czeladzi, zm. 4 maja 2006^[1]) – polska nauczycielka, posłanka na Sejm PRL III kadencji.

Uzyskała wykształcenie średnie, z zawodu była nauczycielką i pracowała w szkole w Wolbromiu. Po wybuchu II wojny światowej wstąpiła do Armii Krajowej oraz uczestniczyła w tajnym nauczaniu. Udzielała także pomocy i swojego mieszkania dla ruchu oporu, rannych oraz ocalałych z pacyfikacji Poręby Dzierżnej^[2][3]. Po wojnie zatrudniona w szkole podstawowej w Starczynowie, pełniła funkcję zastępcy kierownika szkoły, której szefował jej mąż Leon^[3]. Należała do Związku Nauczycielstwa Polskiego (przez pięć kadencji kierowała strukturami ZNP w Olkuszu), Polskiego Czerwonego Krzyża, Komitetu do Walki z Gruźlicą i Ligi Kobiet. Otrzymała dyplom i herb za aktywne działanie na rzecz rozwoju miasta Bukowno. W 1961 uzyskała mandat posła na Sejm PRL w okręgu Chrzanów. W trakcie kadencji zasiadała w Komisji Spraw Wewnętrznych.

7 kwietnia 2006 roku obchodziła setne urodziny^[3].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi (1955)^[4]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[5]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Złota Odznaka ZNP
• Złota Odznaka PCK.

• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej