Emil Redlich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emil Redlich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1866
Brno

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1930
Wiedeń

profesor nauk medycznych
Specjalność: neurologia, neuroanatomia
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Doktorat

1889

Habilitacja

1894

Profesura

1900

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wiedeński

Emil Redlich (ur. 18 stycznia 1866 w Brnie, zm. 7 czerwca 1930 w Wiedniu) – austriacki lekarz neurolog i neuroanatom.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z ubogiej żydowskiej rodziny; jego bratem był geolog Karl August Redlich (1869-1942)[1]. Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim w latach 1883-1888, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1889. Następnie pracował w Instytucie Neurologicznym w Wiedniu pod kierunkiem Heinricha Obersteinera. W 1894 roku został Privatdozentem i otrzymał stypendium Oppolzera. Od 1895 pracował jako asystent w klinice neurologicznej Juliusa Wagnera-Jauregga. Od 1898 kierował zakładem dla chorych nerwowo i psychicznie Inzersdorf. W 1900 został profesorem tytularnym, a od 1901 profesor nadzwyczajny psychiatrii i neurologii na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1914 roku mianowany dyrektorem zakładu dla chorych nerwowo Maria-Theresia-Schlössel. Od 1922 profesor zwyczajny[2]. Jego uczniami byli Hans Zweig, Paul Loewy i Erwin Wexberg[3].

Żonaty z Amalie Zuckerkandl (1868–1941)[4]. Zmarł w 1930 roku, wspomnienia pośmiertne poświęcili mu Wagner-Jauregg[5], Pilcz[6] Stransky[7] i Economo[8].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Był autorem około 140 prac naukowych[3]. Jako jeden z pierwszych (w latach 80. XIX wieku) sugerował związek paraliżu postępowego i kiły. Zajmował się zagadnieniami padaczki, stwardnienia rozsianego, zapaleń mózgu, zwyrodnienia tylnosznurowego, narkolepsji, nerwic, histerii. W 1898 roku opisał blaszki amyloidowe (które określał jako ogniska prosówkowe, niem. Miliare Herdchen). Nazwisko Redlicha jest upamiętnione w nazwie epidemicznego rozsianego zapalenia mózgu i rdzenia (encephalomyelitis epidemica disseminata), nazywanego niekiedy zespołem Redlicha lub chorobą Flataua-Redlicha[9]. Strefa przejścia między tkanką glejową a osłonką Schwanna nerwu nazywana jest strefą Obersteinera-Redlicha.

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Zur pathologischen Anatomie der Syringomyelie und Hydromyelie. Zeitschrift für Heilkunde 12, ss. 553-574, 1891
  • Ueber eine eigenthümliche, durch Gefässdegenerationen hervorgerufene Erkrankung der Rückenmarkshinterstränge. Zeitschrift für Heilkunde 12, ss. 247-268, 1891
  • Die hinteren Wurzeln des Rückenmarkes und die pathologische Anatomie der Tabes dorsalis. Arb. a. d. Inst. f. Anat. u. Physiol. d. Centralnervensyst. an d. Wien. Univ., ss. 1-52, 1892
  • Zur Kenntniss der Rückenmarksveränderungen nach Amputationen. Centralbl. f. Nervenh. u. Psychiat. 4, ss. 1-5, 1893
  • Ueber einen Fall von infantiler, erworbener Kleinhirnatrophie. Aerztl. Centr.-Anz. 6, s. 559, 1894
  • Ueber die sogenannte subcorticale Alexie. Jahrbücher für Psychiatrie 13, ss. 243-302, 1894/95
  • Zur Casuistik der Kleinhirnerkrankungen. Wien. med. Wchnschr. 45, ss. 817-821, 1895
  • Die Pathologie der tabischen Hinterstrangserkrankungen. Jena, 1897.
  • Die spastische Spinalparalyse und die hereditäre spastische Spinalparalyse.
  • Über multiple Sklerose.
  • Neuere Untersuchungsbehelfe in der Diagnostik der Hirnkrankheiten. Deutsche Klinik, 6, 1, 1906
  • Redlich, Obersteiner. Die Krankheiten des Rückenmarks. W: Ebstein, Schwalbe (Hrsg.) Handbuch der praktischen Medizin, in Verbindung mit Zahlreichen Gelehrten. Stuttgart, 1906.
  • Die Psychosen bei Gehirnerkrankungen. W: Handbuch der Psychiatrie. Leipzig-Wien, 1912.
  • Hirntumor. W: Handbuch der Neurologie, Band III. Berlin, 1912.
  • Zur Narkolepsiefrage[10]. 1915
  • Epilepsie. W: Handbuch der Neurologie, Suppl. Band. Berlin, 1920.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE), Band 8. Walter de Gruyter, 2007 ISBN 3-598-25038-X s. 232
  2. ↑ Redlich, Emil W: ÖBL 1815-1950, Bd. 9 (Lfg. 41, 1984), S. 9
  3. ↑ a b Joseph Wilder: Emil Redlich. W: Webb Haymaker: The Founders of Neurology. One Hundred and Thirty-Three Biographical Sketches. Prepared for the Fourth International Neurological Congress in Paris by Eighty-Four Authors. Springfield: C.C.Thomas, 1953, s. 204–207.
  4. ↑ Redlich, Emil W: Neue Deutsche Biographie (NDB) Bd. 21: Pütter - Rohlfs. Berlin, 2003 ss. 247-248
  5. ↑ Wagner-Jauregg J. Professor Dr. Emil Redlich †. „Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie”. 76, s. 257-263, 1930. DOI: 10.1159/000164329. 
  6. ↑ Pilcz A. Emil Redlich †. „Klinische Wochenschrift”. 9 (33), s. 1567, 1930. DOI: 10.1007/BF01748767. 
  7. ↑ Stransky E. Professor Dr. Emil Redlich. „Wiener Medizinische Wochenschrift”. 80 (26), s. 878-879, 1930. 
  8. ↑ Economo C. Professor Emil Redlich. „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”. 133 (1), s. 325-328, 1930. DOI: 10.1007/BF02909931. 
  9. ↑ Emil Redlich w bazie Who Named It (ang.)
  10. ↑ Emil Redlich, Zur Narkolepsiefrage., „Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie”, 37 (2), 1915, s. 85–94, DOI: 10.1159/000190987, ISSN 0014-3022.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emil_Redlich&oldid=75084765”