Enrique Figuerola – Wikipedia, wolna encyklopedia

Enrique Figuerola

Figuerola w 1967
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1938 Santiago de Cuba
Wzrost	167 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kuba Igrzyska olimpijskie srebro Tokio 1964 lekkoatletyka (bieg na 100 m) srebro Meksyk 1968 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) Igrzyska panamerykańskie złoto São Paulo 1963 bieg na 100 m brąz Chicago 1959 bieg na 100 m Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów złoto San Juan 1966 bieg na 100 m brąz San Juan 1966 bieg na 200 m Uniwersjada złoto Sofia 1961 bieg na 100 m złoto Porto Alegre 1963 bieg na 100 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Enrique Figuerola Camué (ur. 15 lipca 1938 w Santiago de Cuba^[1]) – kubański lekkoatleta sprinter, dwukrotny wicemistrz olimpijski.

Rozpoczął karierę międzynarodową od zdobycia brązowego medalu na igrzyskach panamerykańskich w 1959 w Chicago w biegu na 100 metrów^[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie zajął 4. miejsce w tej konkurencji^[1]. Zwyciężył na 100 metrów na uniwersjadzie w 1961 w Sofii i na uniwersjadzie w 1963 w Porto Alegre^[3]. Zdobył złoty medal na tym dystansie na igrzyskach panamerykańskich w 1963 w São Paulo^[2].

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio Figuerola został srebrnym medalistą na 100 metrów, przegrywając jedynie z Amerykaninem Bobem Hayesem^[1]. Na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1966 w San Juan zajął 1. miejsce na 100 metrów i 3. miejsce na 200 metrów^[4].

17 czerwca 1967 w Budapeszcie Figuerola przebiegł dystans 100 metrów w czasie 10,0 s, co było wyrównaniem rekordu świata^[5]. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku zdobył wraz z kolegami (Hermes Ramírez, Juan Morales i Pablo Montes) srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów. W biegu na 100 metrów odpadł w półfinale^[1].

Był mistrzem Kuby na 100 metrów i na 200 metrów w latach 1958-1964 i w 1967.