Eon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy jednostki chronologicznej. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Eon (z łac. aeon z gr. αἰών aiōn 'czas, trwanie, wiek, wieczność')^[1] – największa formalna jednostka geochronologiczna, dzieląca się na ery (z wyjątkiem najstarszego: hadeiku) i wynosząca co najmniej 500 mln lat. Eon odpowiada jednostce chronostratygraficznej (jednostce skalnej) o nazwie eonotem. W historii geologicznej Ziemi ustanowiono cztery eony: hadeik, archaik, proterozoik i fanerozoik. W październiku 2022 Międzynarodowa Komisja Stratygrafii wyodrębniła hadeik jako czwarty, najstarszy eon w dziejach Ziemi.

• tabela stratygraficzna
• kalpa

• International Commission on Stratigraphy (ang.)
• Polskie zasady stratygrafii. GrzegorzG. Racki (red.), MarekM. Narkiewicz (red.), Warszawa: Państwowy Instytut Geologiczny, 2006, ISBN 83-7372-914-3, OCLC 169912508 . Brak numerów stron w książce