Eozynofilia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eozynofilia

Krew z widoczną eozynofilią
Klasyfikacje
ICD-10	D72.1
DiseasesDB	4328
MeSH	D004802

Eozynofilia – zwiększenie liczby eozynofilów w rozmazie krwi powyżej 4% wszystkich leukocytów.

Ciężka eozynofilia (>1500/µl) określana jest nazwą hipereozynofilia.

Do eozynofilii może dochodzić w następujących chorobach:

• choroby alergiczne:
  • astma oskrzelowa,
  • pokrzywka,
  • atopowe zapalenie skóry,
  • katar sienny,
• płonica
• choroby pasożytnicze:
  • glistnica,
  • tęgoryjec dwunastnicy
  • schistosomatoza (bilharcjoza)
  • węgorczyca,
  • zakażenia pierwotniakowe,
  • robaczyce tropikalne,
  • toksokaroza,
  • włośnica,
  • bąblowica,
• kolagenozy,
• choroby nowotworowe: (ziarnica złośliwa, przewlekła białaczka eozynofilowa, przewlekła białaczka szpikowa)
• jako objaw zdrowienia w przebiegu infekcji, a także po radioterapii
• stan po splenektomii
• niedokrwistość Addisona-Biermera,
• choroba Addisona,
• zespół Churga i Strauss,
• zespół Löfflera,
• zaburzenia immunologiczne:
  • zespół Wiskotta-Aldricha,
  • AIDS,
  • niedobór IgA
• polekowa (penicyliny, fenotiazyna, streptomycyna, kwas p-aminosalicylowy)
• idiopatyczny zespół eozynofilowy
• amyloidoza

• Kazimierz Kuliczkowski, Maria Podolak-Dawidziak: Hematologia : skrypt. Wrocław: Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, 2007. ISBN 978-83-7055-095-0. Brak numerów stron w książce